درمان بیماری های گوش، حلق، بینی و دستگاه تنفسی با بره موم
بطور کلی هر فردی پس از استفاده از داروهای OTC، به این اندیشه کرده است که چطور می‌توان ورم لوزه، سینوزیت یا رینوفارنژیت و برونشیت را بصورت طبیعی شفا کرد. یکتا از گزینه‌های نیرومند برای این موارد، استفاده از بره موم است بره موم به عنوان مونث ای مهم در بهبود مرض ها شناخته شود. در این مقاله از آهوتا به برسی ماهیت بره موم و شفا طبیعی بیماری ها گوناگون می پردازیم.
بیماری‌های گوش، گلو و بینی و دستگاه تنفسی جزو مشکلات همیشگی ما هستند. بسیاری از دانشمندان و درمانگران، اثرات بره موم در این زمینه‌ها را رسیدگی کرده‌اند. احتمالاً مهم‌ترین تحقیقات در این مورد، توسط مارکوچی، آساوُوا، شکندروف-ایوانوف، تیچونوف و کریسان سپریدن شده‌اند.
بره موم و بهبود بیماری ها
بر اساس تحقیقات چهره گرفته، بره موم بیماری‌های زیر را شفا کرده است:
* التهاب مزمن و حاد گوش داخلی
* زکام حاد رایج، التهاب مزمن و حاد مجاری تنفسی فوقانی
* سینوزیت
* لارینژیت (التهاب حنجره)
* تونیسیلیت (عفونت‌های لوزه)
* سل ریوی (گاهی اوقات در ترکیب با آنتی‌بیوتیک‌ها یا دیگر داروهای ضد سل)
* آسم برونشی (نایژه‌ای)
برخی از این تحقیقات
* ۲۶۰ نفر از کارگران یک کارخانه فولاد که از برونشیت رنج می‌بردند، به مدت ۲۴ روز با به کارگیری روش‌های مختلف از جمله تنظیم موضعی و سیستمی سیستم ایمنی تن و شفا موضعی بوسیله یک افشره اتانولی بره موم (EEP) تو یک محل نمک فیزیولوژیکی تحت درمان قرار گرفتند. بهترین نتایج در بیمارانی حاصل شد که از راه استنشاق EEP بهبود می‌شدند.
* کریسن و همکارانش تحقیقی را با استفاده از یک افشره آبی بره موم (نیوکریسول) برای رویارویی با بیماری‌های التهابی مزمن مجراهای تنفسی فوقانی در کودکان پیش‌دبستانی و دبستانی در درازا فصل سرمای سال‌های ۱۹۹۴-۱۹۹۵ اتمام دادند. در این تحقیق، نتایج احسان حاصل شد: تعداد علائم حاد و مزمن تفریق یافت و کاهش یا رفع اثرات گیاهی ویروسی-میکروبی در مجراهای فوقانی تماشا شد. نویسندگان این پژوهش نتیجه‌گیری کردند که افشره بره موم، داروی کمکی مناسبی برای درمان بیماری‌های حلق و بینی است. این دارو مقرون‌به صرفه بوده و بدست مریض به نکویی بردباری شده بود.
* عفونت گوش برآمده از قارچ آسپرژیلوس، که معمولاً به دلیل سطح پایین ایمنی تن رخ می‌دهد، بوسیله تنتور ۳۰ درصد بره موم بصورت پایین درمان شد: یک قاشق چای خوری تنتور و ۱۰ میلی‌لیتر آب نمک داخل یک بطری حقیر با یکدیگر آمیخته شدند و سپس درب بطری بسته شده و به مدت چند دقیقه تا زمانی که به دمای بدن برسد، داخل آب گرم پیمان داده شد.
این درهم به شدت لزرش دیتا شده و هر شب پیش از خواب، ۱۰ قطره از آن با استفاده از یک پیپت تو هر گوش چکانده شد تا در طول شب عمل نماید. یک قطعه گاز استریل تو هر گوش پیمان داده شد الی از تراوش گوش ممانعت کند. این شیوه درمان به مدت ۱۰ روز سپریدن شد و در ۱۰ روز بعدی، روش درمانی متفاوتی بکار رفت: ۱ قاشق چای خوری تنتور بره موم با یک قاشق چای خوری روغن زیتون مخلوط شده و با دمای بدن گرم شد، و سپس بصورت سه بار در روز و هر بار ۳ قطره از آن تو هر گوش چکانده شد.
ایمنی تن نیز با به کارگیری یک رژیم خام‌خواری و میزان خواب بیشتر، افزایش یافت.
* در تحقیقی بر روی بره موم، ۱۴۲ مریض شرکت کردند. این افراد به دو گروه بخش شدند: گروه A با ۱۰۴ عضو (۸۰ بزرگسال و ۲۱ کودک) مبتلا به بیماری حلق و بینی (نازوفارینژیت) و گروه B با ۵۰ عضو (۱۷ بزرگسال و ۲۱ کودک) مبتلا به رینوفارینژیت. در گروه A، ۲۱۷ مریض مشکلات مشترک با یکدیگر (عوارض مربوط به گوش درد، سرماخوردگی توبوتیمپانیک، التهاب زبان) و نیز برونشیت آسمی مزمن، آمفیزم، خارش فارینژال، سستی عصبی، نابسامانی غدد درون‌ریز عصبی، از خود اثر دادند. گروه B حائز پایه عفونی، آلرژیک یا دشواری ها پیوسته (گوش درد، گرفتگی بینی، ورم لوزه فارنژولارنژیال، مشکلات نای و نایژه، لغزش پره بینی) بودند.
درمان موضعی بوسیله بره موم، بصورت استنشاق بوسیله پروپلینت (محلول روغنی بره موم)، پماد پروپورینول و اسپری دارای نسبتی از پروپورال (بره موم لیوفیلیزه شده) اتمام شد. این بهبود به مدت یک ماه بصورت ۲ یا ۳ بار در روز انجام شد. دیگر محصولات کندو (تنتور بره موم، دوشاب بره موم، عسل و غیره) نیز به قصد تقویت سیستم ایمنی تن مصرف شدند.
التهاب غشای مخاطی نای و نایژه و غشای مخاطی فارنژولارنژیال با به کارگیری پروپوسپت (کپسول‌های بره موم) از راه پوشش‌دهی گلو بوسیله مخلوطی از بره موم و ژل رویال درون عسل، و بوسیله اسپری‌های پروپوسپت یا ORL-1 بهبود شدند.
نتایج این تحقیق مطلوب بودند و شفا زیادی را از همان روزهای اولیه بهبود نشان دادند. این نتایج عبارتند از:
– ۷۲ درصد بیماران نتایج زیاد نکوداشتن داشتند
– ۲۵ درصد بیماران نتایج متوسط داشتند
– ۳ درصد بیماران عدم تغییر در وضعیت خویش را گزارش کردند.
مصرف بره موم برای بیماری‌های گوش، حلق و بینی و دستگاه تنفسی
تحقیقات بر روی انسان از قبل اتمام شده‌اند، و شکل‌های مصرف پایین را برای بهبود مشکلات گوش، گلو و بینی توصیه می‌کنند:
* استنشاق افشانه در ترکیب با EEP (عصاره اتانولی بره موم)، مصرف در موارد ابتلا به سرماخوردگی عمومی حاد، التهاب حاد و مزمن مجراهای تنفسی فوقانی، سینوزیت، آسم برونشیتی.
* تامپون و شستشو بوسیله عصاره‌های بره موم برای التهاب گوش داخلی
* اسپری استنشاقی، به کارگیری پمادهای بره موم برای موارد ابتلا به ورم لوزه
نحوه مصرف:
– استنشاق بره موم بصورت ۳ تا ۵ بار در روز
– قطره (۱۰ الی ۱۵ قطره بره موم ۲۰ درصد، ۳ بار در روز)
– قرص (۴ الی ۶ بار در روز، قرص در بر گیرنده ۵۰ میلی گرم بره موم)
– کرم و پماد در بر گیرنده ۵ الی ۱۰ درصد بره موم
مصرف در کودکان: نصف دوزهای بیان شده در بالا
نکته: بهترین روش جذب افشره بره موم (قطره) ترکیب آن با عسل به نسبت ۱:۳ است: یک قاشق چای خوری بره موم با ۳ قاشق چای خوری عسل.
پیشنهادات طب سنتی برای بهبود طبیعی بیماری ها با بره موم
* برای مبارزه با آنفلوآنزا و عفونت‌های دستگاه تنفسی و گلو: ۴۰ قطره داخل ۲۰۰ میلیگرم آب گرم، بصورت دو بار در روز؛ یا در ترکیب با عسل.
* سل ریوی بوسیله ۳۰ قطره بصورت ۳ بار در روز شفا می‌شود. همچنین طریق استنشاقی نیز با استفاده از ۱۰۰ قطره تنتور بره موم داخل یک لیتر آب داغ، بصورت دو بار در هفته سپریدن می‌شود.
سیستم ایمنی بدن، نقش بسیار مهمی را در تمام انواع بیماری‌های گوش، حلق و بینی و دستگاه تنفسی ایفا می‌کند. تغییر ناپذیر شده است که تمام محصولات کندو، دارای ویژگان تحریک سیستم ایمنی هستند و کمک مهمی به تقویت سیستم دفاعی بدن ما می‌کنند.
