خواص روغن نارگیل و مضرات مصرف آن برای سلامتی

خواص روغن نارگیل برای سلامتی و همچنین کاربرد های آن برای استفاده روزمره بسیار گسترده است. روغن نارگیل از گوشت داخلی نارگیل به دست می آید. این روغن را به دو روش فرآوری خشک (تصفیه شده) و فرآوری مرطوب (تصفیه نشده) استخراج می کنند. روغن نارگیل تصفیه شده به دلیل فرایند هایی که بر روی آن انجام می شود، خاصیت های خود را از دست می دهد و برای سلامتی مناسب نیست. در این مقاله با فواید روغن نارگیل آشنا می شویم.

فهرست مطالب

 

خواص روغن نارگیل برای سلامتی

خاصیت روغن نارگیل برای سلامتی بی شمار است. برای مثال روغن نارگیل برای دور چشم شواهد و مدارکی در حال رشد وجود دارد که نشان می دهد روغن نارگیل برای سلامتی چه از نظر داخلی و چه از نظر زیبایی برای بدن مفید است. در ذیل به برخی ازین فواید اشاره خواهیم کرد:

1- فواید روغن نارگیل برای دیابت نوع 2

برخی شواهد نشان می دهند که روغن نارگیل می تواند علائم دیابت نوع 2 را کاهش دهد. روغن نارگیل به دلیل داشتن اسید های چرب با زنجیره های متوسط می تواند به جلوگیری از چاقی و به مبارزه با حالت مقاومت به انسولین کمک کند که هردو مورد منجر به دیابت نوع 2 می شوند. همچنین محققان دریافتند که اسیدهای چرب با زنجیره متوسط می توانند کلسترول خوب بدن را افزایش داده و عملکرد انسولین را در بافت چربی و ماهیچه ها حفظ کنند که این امر در بهبود بخشیدن به بیماری دیابت نوع 2 بسیار موثر است.

2- مفید برای سیستم ایمنی بدن

روغن نارگیل دارای فواید اسید لوریک و اسید کاپریلیک می باشد که برای سیستم ایمنی بدن، یک ارگانیسم بسیار ضروری است. این اسید ها به راحتی می توانند با باکتری ها و ویروس هایی که باعث بیماری های مضر می شوند مقابله کنند. روغن نارگیل مزایای مختلفی دارد زیرا این ماده دارای خاصیت آنتی اکسیدانی، ضد قارچ، ضد باکتری و ضد میکروبی است که به شما در حفظ سلامت و ایمنی بدن کمک می کند.

3- ضد التهاب طبیعی است

روغن نارگیل به دلیل داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی می تواند ضد التهاب خوبی برای بدن باشد. آنتی اکسیدان ها با تثبیت رادیکال های آزاد در بدن و خنثی کردن اتم های واکنشی به بهبود التهابات کمک می کنند. محققان بر این باورند که روغن نارگیل نه تنها ضد التهاب خوبی است بلکه باعث تسکین درد نیز می شود. علاوه بر اینها می تواند از استرس اکسیداتیو تا حد زیادی جلوگیری کند.

پخت و پز با عسل؛ یک آشپزی لذت بخش

عسل یکتا از محبوبترین و پرخاصیت ترین مواد غذایی است که کاربرد ها و خواص بسیاری هم دارد، یکی از استفاده های عسل در پخت و پز است، مثلا خیلی از افراد برای پخت نان و کیک از عسل به عنوان شیرین کننده بهره‌گیری میکنند و ما ه در این مقاله از آهوتا بهنکات کاربردی پخت و پز با عسل می پردازیم.

کاربردهای عسل در آشپزی

پخت و پز با عسل، به دلیل کاربردهای عملی بسیار بسیار عسل، لیست بی‌پایانی از امکانات و دستورالعمل‌های کله پزی را به شما ارائه می‌دهد.

۱-استفاده از عسل طبیعی به جای شکر در آشپزی و شیرینی پزی میتواند مزه زیاد دلچسبی به غذاها و شیرینی ها بدهد. همچنین عسل نه فقط مشابه شکر زیان ندارد بلکه خیلی برای سلامتی ما مفید است. می توانید به اندازه ی نیم مقدار شکر مصرفی در  طباخی عسل مصرف نمایید.

۲-عسل شیرین کننده‌ای طبیعی است که به غذاها لعاب عالی میدهد، بافت بهتری در کیک ایجاد می کند وهمچنین میزان نم در کیک حفظ می شود ورنگ طلایی به دسر ها می دهد.

۳- برشته شدن یا ترد شدن غذا را افزایش می‌دهد: عسل برای افزایش برشتگی سطحی یا تُردی غذاهای کبابی یا غذاهای پخته شده در فر زیاد مناسب است.

۴- بهبود دهنده مزه خوراک است: یک شیرین کننده همش دلخواه برای دمنوش‌های داغ یا نوشیدنی خنک، بخصوص در حالی که طعم‌های مختلف عسل در بازار موجود هستند.

۵- ارائه دهنده ساختار و دریافتن خوب: افزودنی زیاد عالی در صنعت شیرینی‌پزی و پخت کیک می‌باشد.

۶- نگهدارنده رطوبت: یک مونث افزودنی بنیادی برای نمور کردن کیک‌های چرب یا شیرین و افزایش دهنده مدت حفظ نم غذا است.

۷- به علت ویسکوزیته، مایه چسبندگی می‌شود: ماده غذایی عالی است که به شکل‌دهی دسرها مشابه شیرینی‌های خامه‌ای، پودینگ‌ها و کیک‌ها کمک می‌کند.

۸- افزایش دهنده رنگ: به ایجاد ظاهر زرین رنگ در سس‌ها، چاشنی‌ها، ژله‌ها و دسرهای منجمد کمک می‌کند.

نکات کاربردی در ارتباط با پخت و پز بوسیله عسل

۱. به عنوان یک ارشاد عمومی، زمانی که از عسل در پروانه غذایی خویش بهره‌گیری می‌کنید، عسل کمتری استفاده کنید، زیرا شیرینی آن تقریباً دو مساوی قند است. (با این حال، بعضی گونه ها عسل‌ها مشابه عسل توپلو (درخت مرداب)، شیرین‌تر از گونه ها دیگر هستند.) یک فنجان قند را با نیمه فنجان عسل جایگزین کنید.

۲. عسل ماده‌ای نم‌گیر است (یعنی آب را جذب می‌کند)، بنابراین مقدار مایع به اندازه یک ربع فنجان در ازای هر فنجان عسل باید به دستور جاسازی خوراک اضافه شود.

۳. زمانی که در حال پخت و پز با عسل هستید، مواد را به مدت اکثریت و با شدت اکثریت در مقایسه با دستورالعمل‌های حاوی شکر، بهم بزنید.

۴. به ازای هر فنجان عسل کاربرد شده، نصف قاشق چای خوری جوش شیرین اضافه کنید. این کار مایه خنثی شدن اسیدیته عسل شده و به هضم خوراک کمک می‌کند.

۵. دمای فر را تا ۱۰۰ درجه فارنهایت (یعنی نزدیک ۴۰ درجه سانتیگراد) کاهش دهید. خمیر صحیح شده بوسیله عسل، تندتر از خمیر درست شده با شکر، برشته و تُرد می‌شود.

۶. زمانی که درون مرباها، ژله‌ها یا شکلات‌ها از عسل استفاده می‌کنید، دمای پخت و پز را کمی افزایش دهید الی مایه تبخیر شدن آب اضافی شود.

۷. تنوع گل‌هایی که از آن‌ها عسل فرآوری می‌شود، باید در زمان پخت و پز با عسل مدنظر پیمان گیرد، زیرا عسل این توان را دارد که طعم خود را کمی ترازمند کند، افزایش دهد یا وارد غذاهای دیگر نماید. تعدد جالب توجه انواع آن و تنوع آن‌ها در پخت و پز با عسل، انگیزه هستی هزاران دستوالعمل وسوسه‌انگیز آشپزی با استفاده از عسل است.

احتیاط

از قرار دادن عسل در مایکروفر پرهیز کنید چرا که این پیشه منجر به افزایش هیدروکسی متیل فورفورال (HMF) شده و این امر سبب برگشتن طعم عسل می شود.

درجه‌ی فر را به کم و بیش ۲۵ درجه کاهش دهید و از قهوه ای شدن بیش از حتماً غذا محافظت کنید.

عسل یک غذای سودمند برای کودکان بوده و در رشد آنها کارایی زیادی دارد و بهتر است به جای شکر در غذای آنان کاربرد شود مشروط بر اینکه آن از ۳۰ لغایت ۴۰ گرم یعنی ۳ قاشق چای خوری ۳ بار در روز بیشترنباشد. توجه: دقت داشته باشید که دوراندیشیدن در مصرف عسل در کودکان یک سنه به زیر باید رعایت شود

برای اطلاعات بیشتر در مورد مصرف عسل برای کودکان به مقاله عوارض مصرف عسل برای کودکان که از سایت آهوتا منتشر شده است می توانید مراجعه کنید.

ahoota.com

خواص خرما؛ خواص شگفت انگیز خرما

خرما یا رطب، میوه‌ای زیاد کهنه است که در مناطق گرمسیری تربیت می‌یابد. مردم کشورهای اروپایی و آمریکایی معمولا بسیار از این میوه بهره‌گیری نمی‌کنند، ولی در خاورمیانه، خرما ماده‌ی غذایی رایج و محبوبی است. مبدأ اصلی این میوه، کشور هندوستان است و به‌گفته‌ی باستان‌شناسان، قدمتی پنج‌هزارساله دارد. خواص خرما انبوه است و به همین علت، خوراکی نیروبخش برای وقت افطار یا بعد از زایمان خانم‌هاست. در مطلب زیر، شما را با ویژگان خرما آشنا می‌کنیم. تنها این نکته‌ی مهم را به‌خاطر داشته باشید که اگر اضافه‌وزن یا بیماری دیابت دارید، باید با سنجیدگی بیشتری از این میوه استفاده کنید.

ارزش غذایی خرما

خرما منبعی غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی گوناگون است. همچنین منبع خوبی از انرژی، قند و فیبر به‌حساب می‌آید. مواد معدنی ضروری مانند کلسیم، آهن، فسفر، سدیم، پتاسیم، منیزیم و روی نیز در خرما وجود دارد. این میوه همچنین حاوی ویتامین‌هایی مثل تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، فولات، ویتامین آ و ویتامین کا است.

خواص خرما برای سلامت بدن

۱. رفع یبوست

خرما را اغلب، ماده‌ی غذایی ملین (ضدیبوست) می‌دانند. به همین انگیزه است که افرادِ دچار به یبوست غالبا از آن کاربرد می‌کنند. برای بهره‌مندی از اثر ضدیبوست خرما، چند شماره از آنها را در طول شب در آب بخیسانید و صبح، محلول غلیظِ به‌وجودآمده را مصرف کنید. این شیوه مصرف، نشان ضدیبوستی خرما را به بهترین شکل بروز می‌دهد. محلول یادشده در بر گیرنده مقدار زیادی فیبر محلول است که برای افزایش حرکات سالم روده و عبور راحت غذا از وسط مجرای روده‌ای ضروری است و می‌تواند علائم یبوست را از بین ببرد.

۲. تقویت استخوان‌ها

مقادیر قابل‌توجهی از مواد معدنی در خرما وجود دارد و همین آن را به نوعی اَبَرغذا (سوپرفود) برای تقویت استخوان‌ها و مبارزه با بیماری‌های دردناک و ناتوان‌کننده‌ مثل پوکی‌ استخوان تبدیل می‌کند. خرما در بر گیرنده سلنیم، منگنز، مس و منیزیم است که همه‌‌ی آنها برای تقویت و رشد استخوان‌های تندرست ضروری‌اند، به‌ویژه با ارتقاء سن که استخوان‌ها به‌تدریج ناتوان می‌شوند. بنابراین می‌توانید با خوردن خرما استخوان‌های‌تان را تقویت کنید.

۳. شفا اختلالات روده‌ای

گمان می‌رود نیکوتین موجود در خرما برای بهبود انواع بسیاری از اختلالات روده‌ای مفید باشد. مصرف همیشگی خرما به کنترل رشد میکروارگانیسم‌های پاتولوژیک کمک می‌کند و فلذا رشد باکتری‌های سودمند را در روده‌ها افزایش می‌دهد. ازنظر مشکلات گوارشی، خرماها حاوی فیبرهای محلول و نامحلول و همچنین آمینواسیدهای مفید بسیاری هستند که می‌توانند فرایند هضم غذا را مؤثرتر سازند. به‌این‌ترتیب، دستگاه گوارش، مواد مغذی بیشتری جذب خواهد کرد و این مواد برای استفاده‌ی مناسب وارد بدن شما می‌شوند.

۴. درمان کم‌خونی

یکی از خواص خرما بهبود کم‌خونی است. خرما مقدار زیادی مواد معدنی دارد که برای بسیاری از بیماری‌ها مفیدند. میزان بالای آهن موجود در خرما، این میوه را به مکمل غذایی مناسبی برای کسان دچار به کم‌خونی تبدیل می‌کند. مقادیر زیادِ آهن موجود در خرما، کمبود ارثی آهن در بیماران کم‌خون را جبران می‌کند، انرژی و قدرت را افزایش می‌دهد و درعین‌حال مایه کاهش دریافتن خستگی و بی‌حالی می‌شود.

۵. درمان آلرژی

یکی از ویژگی‌های بسیار جالب خرما، وجود گوگرد آلی در آن است. این عنصر به‌ندرت در مواد غذایی هستی دارد، اما حائز مزایای قابل‌توجهی برای سلامت است، ازجمله کاهش واکنش‌های آلرژیک و آلرژی‌های فصلی. باتوجه‌به تحقیقی که در سنه ۲۰۰۲ سپریدن شد، ترکیبات گوگرد آلی می‌توانند میزان ناراحتی ناشی از اس‌اِی‌آر (رینیت آلرژیک فصلی) را کاهش دهند. این آلرژی فقط در ایالات‌متحده نزدیک ۲۳میلیون نفر را درگیر می‌کند. مصرف خرما و اضافه‌شدن گوگرد آن به رژیم غذایی، مسیر احسان برای کاهش اثرات آلرژی‌های فصلی است.

۶. کمک به افزایش وزن

خرما را باید به‌عنوان ماده‌ی غذایی مهمی در هر رژیم غذایی سالمی گنجاند. خرما در بر گیرنده قند، پروتئین و بسیاری از ویتامین‌های ضروری است. اگر خرما را به‌همراه پوره‌ی خیار مصرف کنید، می‌توانید وزن‌تان را در سطح ترازمند نگه‌دارید و کاری کنید بیش‌ازحد لاغر به‌نظر نرسید. یک کیلوگرم خرما  نزدیک  ۳۰۰۰ کالری دارد و کالری‌ موجود در آن برای رفع نیازهای روزانه‌ی بدن کافی است. البته بدیهی است که نباید در طول روز تنها خرما بخورید. اگر لاغر و باریک‌اندام هستید و می‌خواهید وزن‌تان را افزایش دهید یا اگر کوشش می‌کنید عضله‌سازی کنید یا به‌علت دشواری ها پزشکیِ جدی لاغر شده‌اید، باید خرما مصرف کنید.

۷. افزایش انرژی

خرما سرشار از قندهای طبیعی مثل گلوکز، فروکتز و ساکارز است. بنابراین، میان‌وعده‌‌ای کامل برای افزایش فوری انرژی محسوب می‌شود. بسیاری از مردم در سراسر جهان هنگامی که عصرها احساس ضعف و بی‌حالی می‌کنند، به‌عنوان میان‌وعده‌‌ای سریع به‌سراغ خرما می‌روند. در اغلب اوقات هنگامی که در باشگاه، خارج یا حتی داخل منزل ورزش می‌کنید، بعد از مدتی دریافتن خستگی و بی‌حالی به شما دست می‌دهد؛ در این حالت، خوردن چند عدد خرما به شما کمک می‌کند بلافاصله انرژی ازدست‌رفته‌تان را مجدد به‌دست آورید.

۸. حفظ سلامت سیستم عصبی

ویتامین‌های موجود در خرما، آن را به تقویت‌کننده‌‌ای ایدئال برای سلامت و عملکرد سیستم عصبی تبدیل می‌کند. پتاسیم احد از مواد معدنی زیاد مهمی است که به داشتن سیستم عصبی سالم و پاسخ‌گو کمک می‌کند و وانگهی سرعت و هوشیاری تکاپو مغزی را شفا می‌بخشد. پس خرما برای افراد سالمندی که سیستم عصبی‌شان کُند و ناتوان شده است، منبع غذایی شگفت‌انگیزی است، وانگهی برای کسانی که می‌خواهند ذهن‌شان را هوشیار و پرکار نگه دارند.

۹. ارتقای سلامت قلب

خرما در سالم نگه‌داشتن قلب بسیار مؤثر است. برای بهره‌مندی از بیشترین تأثیر مثبت خرما روی سلامت قلب، آن را به این روش مصرف کنید: چند عدد خرما را از شب قبل در آب خیس کنید و صبح روز پس آن را در همان آب له کنید و بخورید. خرما همچنین منبعی غنی از پتاسیم است که تحقیقات پرتو داده‌اند خطر سکته‌ی مغزی و دیگر بیماری‌های پیوسته با قلب را کاهش می‌دهد. علاوه‌بر این، مصرف خرما به‌عنوان روشی خوراکی و سالم، برای کاهش سطوح کلسترول ال‌دی‌ال در بدن رهنمود می‌شود؛ کلسترول ال‌دی‌ال عامل مهمی در بروز حملات قلبی، مرض قلبی و سکته‌ی مغزی است. ازاین‌رو اگر دو بار در هفته از خرما بهره‌گیری کنید، می‌توانید سلامت کلی قلب‌تان را به‌طور قابل‌توجهی بهبود ببخشید

۱۰. درمان سستی جنسی

تحقیقات پرتو داده‌اند خرما برای افزایش بُنیه‌ی جنسی نیز مفید است. از شب قبل، یک مشت خرما را در شیر تازه‌ی بُز بخیسانید و صبح روز بعد آنها را در همان شیر با مخلوطی از پودر هل و عسل بکوبید. این مخلوط، تونیک زیاد مفیدی برای افزایش نیرو جنسی و کاهش ناباروری ناشی از اختلالات جنسی گوناگون است. برای پابرجا کردن تأثیر خرما روی شفا سستی جنسی، پژوهشی نیز سپریدن شده است. یگانه از آنها تحقیقی است که بهمن‌پور در سال ۲۰۰۶ اتمام داد. او اثرات خرما و روغن آن را روی عملکرد جنسی بررسی کرد و دریافت که مقادیر بالای استرادیول و ترکیبات فلاونوئید موجود در خرما باعث افزایش شمار و تحرک اسپرم و همچنین افزایش اندازه و وزن بیضه‌ها می‌شوند. بنابراین اگر به‌دنبال نوعی تقویت‌کننده‌ی مردانه هستید، چند شماره خرما بخورید، چون تقویت‌کننده‌ی جنسی طبیعی و قدرتمندی است.

۱۱. پیشگیری از شب‌کوری

فواید خرما زیاد بسیار است و معمولا برای مبارزه با بیماری‌های مختلفِ گوش و گلو و بینی متعلق به بهره‌گیری می‌شود. ثابت شده است وقتی برگ‌های نخل، له شوند و به‌شکل خمیری به گوشه ها-کناره ها چشم مالیده شوند یا وقتی به‌صورت خوراکی مصرف شوند، می‌توانند شمار دفعات شب‌کوری را کاهش دهند. این شیوه معمولا در مناطق روستایی که خرما را به‌عنوان دارویی جایگزین پرورش می‌دهند، به‌کار می‌رود.

۱۲. شفا اسهال

خرمای دریافتی حاوی پتاسیم است که مصرف آن، طریق مؤثری برای مهار اسهال تلقی می‌شود. هضم آن نیز راحت است و درنتیجه به سبک‌کردن ماهیت غیرقابل‌پیش‌بینی اسهال مزمن کمک می‌کنند. فیبر محلولِ موجود در آنها نیز به‌وسیله‌ی حجیم‌کردن چمین و کمک به عملکرد تندرست و طبیعی سیستم دفع ادرار، به رفع اسهال کمک می‌کند.

۱۳. پیشگیری از سرطان معده

تحقیقات نشان داده‌اند مصرف خرما روشی آسان و مؤثر برای کاهش خطر ابتلا به سرطان معده یا اتلاف از اثرات آن است. خرما به‌عنوان تونیکی سودمند برای تمام گروه‌های سنی عمل می‌کند و حتی در بعضی موارد، تأثیر بهتری نسبت‌به داروهای مرسوم دارد. ازآنجاکه خرما میوه‌ای طبیعی است، هیچ‌گونه اثرات جانبی منفی روی تن انسان نمی‌گذارد. خرما معمولا به‌سرعت و به‌راحتی هضم می‌شود و انرژی فرد را خیلی زود افزایش می‌دهد.

باوجوداینکه خرما حائز ارزش تغذیه‌ای بالایی است، باید در هنگام انتخاب آن کاملا دقت کنید، چون سطح‌ این میوه زیاد چسبناک است و ممکن است به‌راحتی آلودگی‌های گوناگون را جذب کند. پس تنها باید آنهایی را مصرف کنید که به‌خوبی فراوری و بسته‌بندی شده‌اند. همچنین حتما قبل از مصرف، خرماها را به‌طور کامل بشویید، چون این کار به پاک‌کردن آلودگی‌های روی پوست خرما کمک می‌کند.

chetor.com

همه آن چیزی که دیابتی ها درباره مصرف عسل باید بدانند

آیا افراد چاق و افراد دیابتی می‌توانند عسل بخورند؟ آیا شاخص گلیسمی آن زیاد بالا نیست؟ در این نوشتار به تاثیر مصرف عسل برای بیماران دیابتی و میزان مصرف آن برای آنها می پردازیم.

عسل و دیابت

عسل یک ماده غذایی بسیار شیرین است. پس چطور برخی از افراد دچار به دیابت گونه ۲ ادعا می کنند که عسل برای بیماران دیابتی مشکلی ندارد و عسل مصرف می کنند؟ تمام پزشکان می‌گویند که در چهره ابتلا به این بیماری و همچنین در چهره داشتن اضافه وزن، نباید مواد غذایی شیرین مصرف کنیم. با این حال پژوهش ها و آزمایشات بالینی خلاف این مطلب را عنوان می‌کنند.

راز این مسئله، در نوع قند موجود در عسل نهفته است. انواع قند خوب، قند بد و حتی قند زهری هستی دارند. برای فهم بهتر این مسئله، از پیش درآمد شروع می‌کنیم. غذا در بر گیرنده کربوهیدرات است. انواع مختلفی رژیم‌های غذایی با و بدون کربوهیدرات‌ها هستی دارند. کسان مختلف از رژیم‌هایی کاربرد می‌کنند که برایشان کارساز است، اما بعضی افراد نمی‌توانند رژیم غذایی مناسب خود را بیابند. این نوع افراد چه بسا رویکرد جامع را نادیده گرفته و فراموش کرده‌اند که خوراک تنها عامل مهم در زندگی انسان نیست.

کربوهیدرات ها

دانشمندان می‌گویند: غذا حاوی کربوهیدرات است. این کربوهیدرات‌ها می‌توانند ساده یا پیچیده باشند. گونه ساده آن‌ها در بر گیرنده یک یا چند قند است و گونه پیچیده آن‌ها در بر گیرنده قندهای زیاد زیادی است. به منظور هضم جذب این مواد، تن ما تمام آن‌ها را به قندهای ساده‌تر تجزیه می‌کند.

پس از خوردن غذا، سیستم گوارشی ما کربوهیدرات‌ها را تجزیه می‌کند، بدین معنی که این مواد را به قندهای ساده‌تر (مونوساکاریدها) تبدیل می‌کند، پس می‌توانند درون جریان خون جذب شوند. سرعت ورود آن‌ها به خون، به اصطلاحی با عنوان شاخص گلیسمی (GI) ختم می‌شود. زمانی که غذایی می‌خوریم که حاوی کربوهیدرات‌های ساده زیادی است، دیگری نیازی به هضم آن‌ها نیست و به سرعت وارد خون می‌شوند. در این حالت گفته می‌شود که این غذاهای حائز GI فوقانی هستند. زمانی که سیستم گوارشی ما زمان زیادی برای هضم خوراک صرف می‌کند و قندها با سرعت کمتری وارد خون می‌شوند، در این حالت گفته می‌شود که این کربوهیدرات‌ها GI کُندتری دارند.

به بیان بسیار ساده‌تر، زمانی که خوراک می‌خوریم، لوزالمعده (پانکراس) ما هورمونی به نام انسولین تراوش می‌کند که قند را به انرژی و چربی تبدیل می‌کند. اگر مقادیر زیادی خوراک با GI تند بخوریم، قند زیادی وجود خواهد داشت که لوزالمعده باید به چربی تبدیل کند. زمانی که خوراک با GI کُندتر مصرف می‌کنیم، بدن ما کربوهیدرات‌ها را به نوبت تبدیل کرده و مقدار زیادی متعلق به به انرژی و مقدار کمتر به چربی تبدیل می‌شود.

غذاهای دارای کربوهیدرات تند که مایه افزایش گلوکز و تولید انسولین می‌شوند

بسیاری از کربوهیدرات‌های موجود در غذاها و نوشیدنی‌های تولید شده مصرفی ما، HI فوقانی دارند. از این گذشته، این گونه غذاها زودتر از غذاهای طبیعی مایه گرسنگی بدن ما می‌شوند، فلذا ما را ناچار به غذا خوردن به دفعات بیشتر می‌کنند. از طرف دیگر، کربوهیدرات‌های طبیعی یافت شده در میوه‌ها و سبزیجات، بنشن‌ها و جو و گندم کامل و غیره، با سرعت اقلیت وارد جریان خون ما می‌شوند. مقدار GI از GI مختصر (کمتر از ۵۵)، GI متوسط (بین ۵۶ لغایت ۶۹) و GI بالا (بالاتر از ۷۰) رتبه‌بندی می‌شوند.

شاخص گلیسمی عسل چقدر است؟

شاخص گلیسمی عسل:

* ۲/۳۸ درصد فروکتوز

* ۳/۳۱ درصد گلوکز

* ۷/۰ درصد ساکارز

* بیش از ۵ درصد، دیگر دی‌ساکاریدها

* بیش از ۶/۳ درصد، سایر اولیگوساکاریدها

* دیگر قندها

مقدار کل قند موجود در عسل، ۷/۷۹ گرم در هر ۱۰۰ گرم عسل است. اما، فروکتوز دارای GI مساوی با ۱۹ است، در حالیکه ساکارز (که به مقدار مختصر در عسل موجود است) دارای GI مساوی با ۶۸ و گلوکز حائز GI مساوی با ۱۰۰ می‌باشند.

از آنجایی که فروکتوز قند اصلی موجود در عسل است، می‌توان گفت که عسل‌های دارای مقادیر بالای فروکتوز (که به گل یا گیاهی که عسل از آن ساخته شده، ارتباط دارد)، حائز GI پایین‌تری است. نمونه‌های عسل با فروکتوز بالا، عبارتند از: اقاقیا، توپلو، شاه بلوط، آویشن و کالونا.

در استرالیا، محققان تحقیقی سپریدن دادند که در آن GI و در ضمن بار گلیسمی (GL) را اندازه‌گیری می‌کردند. این اصطلاح به معنی مدنظر پیمان دادن میزان غذای هضم شده است و بصورت «GI ضربدر مقدار کربوهیدرات در یک پروتئین مشخص بخش بر ۱۰۰» محاسبه می‌شود. مقادیر کمتر از ۱۰ «کم»، مقادیر بین ۱۰ تا ۲۰ «متوسط» و مقادیر بیشتر از ۲۰، «بالا» در عقیده گرفته می‌شوند.

دیابت به چه معناست؟

اگر سطوح گلوکز خون به سرعت افزایش یابد و سلول‌ها در اکثر مواقع دچار دشوار می‌شوند و به پروانه «جذب و اندوخته انرژی خون» انسولین پیامد مناسبی نشانه نمی‌دهند، به بازبینی زمان، به قصد واکنش، به میزان اکثریت انسولین دربایستن پیدا می‌کنند که این مرحله «مقاومت در مساوی انسولین» نامیده می‌شود. پایداری انسولینی باعث افزایش اختناق خون، افزایش چربی خون، تفریق کلسترول مفید خون، افزایش وزن و دیگر بیماری‌ها می‌شود. تمام این بیماری‌ها، به همراه پایداری انسولینی، «سندروم متابولیک» نامیده می‌شوند. سندروم متابولیک، به ابتلا به دیابت نوع ۲ منجر می‌شود. فقدان قطعی انسولین، به دیابت نوع ۱ منجر می‌شود که در این نوع دیابت، بیچارگی به تزریق انسولین هستی دارد.

دیابت نوع ۲

دیابت نوع۲ به انسولین وابسته نیست و نوعی نارسایی متابولیک است که بوسیله مقدار بالای قند خون (هایپرگلیسمی) در شرایط پایداری انسولینی و تفریق نسبی مقدار انسولین شناخته می‌شود. علائم معمول این بیماری، تشنگی مفرط، تکرر ادرار و گرسنگی همیشگی هستند. دیابت نوع ۲ تقریباً ۹۰ درصد موارد ابتلا به دیابت را ساختن می‌دهد. انگاشت می‌شود که چاقی، عامل اصلی دیابت نوع ۲ در افرادی باشد که از لحاظ ژنتیکی، مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

در تحقیقات اتمام شده، کسان دچار به دیابت گونه ۲ و گونه‌های شناخته نشده، بخوبی توانستند عسل را تحمیل نمایند. عسل‌های دارای فروکتوز بالا و GI پایین، به مقادیر زیادی مصرف شدند: ۷۰ لغایت ۹۰ گرم (۳ تا ۵ قاشق غذاخوری) در روز هیچگونه مشکلی در کسان مبتلا به دیابت نوع ۲ ایجاد نکرد، بلکه حتی اثرات مطلوبی نیز بر این طور کسان داشت. بعد می تاب گفت عسل برای بیماران دیابتی نوع ۲ مشکلی برپایی نمی کند

دیابت نوع 1

این گونه بیماری به انسولین وابسته است و نوعی مرض خودایمن است. علائم رایج دیابت نوع ۱ عبارتند از: تکرر ادرار، تشنگی مفرط، خشکی دهان، گرسنگی مداوم، بی‌حالی و تفریق وزن.

به عقیده می‌رسد که افراد مبتلا به دیابت گونه ۱ نیز به خوبی توانند مصرف عسل را تحمل کنند. در بعضی تحقیقات، دانشمندان عنوان کرده‌اند که عسل باعث افزایش پپتید-c با مقدار قابل توجه ساکارز یا گلوکز شده است. پپتید-c اثر دهنده مجموع افزایش انسولین در خون است.

شرح این رویداد

یک قاشق غذاخوری عسل، تقریباً در بر گیرنده کربوهیدرات‌های (گلوکز-فروکتوز) مساوی با میزان موجود در یک سیب با اندازه میانه است. بیمار دیابتی می‌تواند مطمئن باشد که مصرف عسل، در سنجش با نشاسته‌های غنی از قند یا گلوکز با مقدار مساوی، پیامد قند خون را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

به انگیزه اینکه بعد از هضم، عسل به سرعت جذب شده و داخل جگر به گلیکوژن تبدیل می‌شود، پس گلوکز از جریان خون حذف شده و مقادیر قند خون کاهش می‌یابد. جگر فروکتوز و گلوکز را به نسبت ۱:۱ به گلیکوژن تبدیل می‌کند. عسل دقیقاً در بر گیرنده همین نسبت فروکتوز و گلوکز است و این امر عسل را به گزینه‌های عالی برای تبدیل تند به گلیکوژن تبدیل می‌کند و بنابراین چیزی باقی نمی‌ماند که قند خون را افزایش دهد. مقادیر ناچیز قند خون به معنای تقاضا و عرضه پایین برای انسولین است، بنابراین تثبیت قند خون را توجیه می‌کند.

دلیل اینکه مصرف عسل به کاهش تولید و ترشح انسولین از لوزالمعده منجر می‌شود، ممکن است با ترکیبات موجود در عسل که تولید مونث دلنازک به انسولین در جگر را تثبیت می‌کند، پیوسته باشد. از راه این فرضیه که باید بوسیله تحقیقات اثبات شود، بصورت عملی مشخص شده است که خوردن عسل به تفریق ترشح انسولین نسبت به مواقع هضم ساکارز (قند خوراکی) یا شیره ذرت با فروکتوز بالا، منجر می‌شود.

تحقیقات در باره مصرف عسل برای بیماران دیابتی

* در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۵، تحقیقی بوسیله نشریه علوم پایه پزشکی ایران منتشر شد. این تحقیق توسط سعیده عرب موذن و همکارانش از دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام شد. عنوان این نوشتار «اثر ضددیابتی تعذیه با عسل در موش‌های دارای نارسایی قند خون بالا: با دخالت تنش اکسیداتیو» است و اثرات سودمند عسل بر قند خون بالا را اثبات می‌کند. این آزمایش بر روی موش‌های مذکر Wistar انجام شد که به ۴ گروه شاهد، قند خون بالا، شاهد بهبود شده با عسل و گروه قند خون بالای شفا شده با عسل تقسیم شده بودند.

برای ایجاد قند خون بالا، از تنش اختلالی کاربرد شد (مقدار گلوکز سروم خون، بالاتر از ۲۵۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر). این دانشمندان مقادیر گلوکز، تری‌گلیسرید (TG)، کلسترول کل، کلسترول لیپوپروتئین با تراکم بالا (LDL) و کلسترول لیپوپروتئین با تراکم ذیل (HDL) را اندازه‌گیری کردند. آن‌ها همچنین نشانگرهای تنش اکسیداتیو در مغز را نیز اندازه گرفتند. پیکربندی جزایر لانگرهانس نیز با استفاده از روش رنگ‌آمیزی گوموری ارزیابی شد. اندازه‌گیری‌ها در هفته‌های ۴ و ۸ پس از نخست تحقیق انجام شدند.

نتایج تحقیقات 

«مصرف خوراکی عسل در مدل آزمایشی دیابت، اثر کاهندگی جریان خون چشمگیری را نشانه داد و به تغییر مطلوب در نمایه‌های چربی سروم خون منجر شد.»

«نتایج تحقیق آماده نشان می‌دهند که تنش نارسایی مزمن، مقادیر ناشتای گلوکز پلاسما، نمایه چربی و MDA را افزایش دیتا و SOD و وزن بدن را تفریق می‌دهد و بافت لوزالمعده را منحل می‌کند. تغذیه بوسیله عسل، این مولفه‌ها را در عرض ۶۰ روز اصلاح می‌کند.

جالب‌ترین یافته این تحقیق این است که سلول‌های β لوزالمعده گروه دیابتی ناشی از نارسایی که با عسل تغذیه شدند، در مقایسه با گروه کنترل، افزایش شدیدی را نشانه می‌دهند. اگرچه، این یافته باید در تحقیقات بعدی بر روی اثرات تخریبی تنش نابسامانی نیز مدنظر قرار بگیرد.»

* اثرات سودمند عسل در بهبود دیابت گونه شیرین، در سال ۲۰۱۴ در نشریه دیابت و اختلالات متابولیک، در تحقیقی با عنوان «شرح مسائل مربوط به پرتو عسل بر دیابت شیرین» ارائه شدند. این پژوهش چنین نتیجه‌گیری می‌کند که «اثرات مفید عسل در موارد ابتلا به دیابت، تنها به مهار قند خون محدود نمی‌شود، بلکه درمان اختلالات متابولیک در این بیماری متابولیک پیچیده را نیز در بر می‌گیرد».

* تحقیق دیگری با عنوان «مقایسه اثرات آنتی‌اکسیدانی عسل، گلیبن‌کلامید، متفورمین و ترکیبات آن‌ها در کلیه موش‌های دچار به دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین» بدست اوماتایو اووموفویان ارجووا و همکارانش که در نشریه علوم مولکولی منتشر شد، نشان مصرف عسل به به اتفاق یکتا از دو داروی رایج دیابت (متفورمین و گلیبن‌کلامید) رسیدگی می‌کند. موش‌های دیابتی که بصورت تصادفی در ۶ گروه پیمان گرفتند و آب مقطر، عسل، گلیبن‌کلامید، گلیبن‌کلامید و عسل، متفورمین یا متفورمین و عسل را به مدت ۴ هفته مصرف کردند.

عسل بطور قابل ملاحظه‌ای مقدار انسولین را افزایش دیتا و میزان قند خون و فروکتوزامین را کاهش داد. دو داروی بیان شده، قند خون را بطور چشمگیری کاهش دادند، اما در ترکیب با عسل، گلوکز خون بسیار کمتری را فرآوری کردند. آن‌ها همچنین مقادیر بالای کراتینین، بیلیروبین، تریگلیسریدها و کلسترول VLDL را تفریق دادند.

* پژوهش «عسل و متفورمین، آسیب‌های ناشی از دیابت در وابستگی با تغییرات هورمونی را در آزمایش بر روی موش‌ها بهبود بخشیدند» توسط عذرا نصراللهی و همکارانش که در دسامبر ۲۰۱۳ منتشر شد، پرتو عدل که «مصرف همزمان متفورمین و عسل می‌تواند آسیب‌های ناشی از دیابت را در بافت‌های بیضه‌ای مهار نماید. بعلاوه، مصرف همزمان متفورمین و عسل، مقادیر انسولین کاهش مکشوف به دلیل ابتلا به دیابت، LH، FSH  و تستوسترون را افزایش داده و به میزان مطلوب می‌رساند».

تعداد تحقیقات در این گویه بسیار بسیار هستند و می‌توانید با جستجو در اینترنت به تمام آن‌ها دست بیابید. هرچند، تمام این تحقیقات نتیجه مشابهی دارند و آن هم اینکه: مصرف عسل برای بیماران دیابتی مفید است.

میزان مصرف عسل برای بیماران دیابتی چقدر است؟

بزرگسالان (با وزن میانگین ۱۷۰ پوند/۷۷ کیلوگرم)

معمولاً یومیه ۳ لغایت ۵ قاشق غذاخوری عسل کافی است. این مقدار عسل را می‌توان به روش‌های ذیل مصرف کرد:

– صبح: ۱ قاشق غذاخوری عسل به به اتفاق میوه یا ماست. این روش، ذخیره موجودی گلیکوژن جگر را به سرعت افزایش می‌دهد که در طول شب باره کاربرد مغز پیمان می‌گیرد.

– قبل از خواب: ۱ تا ۲ قاشق غذاخوری. این مقدار به پر شدن ذخیره سوختی که مغز در طول شب مصرف می‌کند کمک کرده و از تراوش کورتیزول و آدرنالین از غدد فوق کلیوی بازدارندگی می‌کند.

ـ در طول روز:

* چنانچه فرد فعالی هستید، ۱ یا ۲ قاشق غذاخوری دیگر عسل را به همراه میوه میانی وعده یا غذاهای پخته شده استفاده نمایید.

* اگر جنبش زیادی ندارید، به عسل بیشتر بیچارگی نخواهید داشت.

اگر مصرف کالری واصله خود را محاسبه می‌کنید، باید بدانید که عسل در بر گیرنده نزدیک ۶۰ کالری به ازای هر قاشق غذاخوری است. درصد کالری مورد احتیاج تن که بوسیله قندهای ساده تأمین می‌شوند، نباید از ۱۰ درصد بیشتر باشد. بنابراین، یومیه ۱۸۰ لغایت ۳۰۰ کالری بدست آمده از عسل کافی است.

کودکان

دوز مصرف به وزن کودک و میزان فعالیت او پیوستگی دارد.

– برای کودک با وزن ۱۵ کیلوگرم، روزانه ۱ قاشق غذاخوری بصورت ۱ قاشق چای خوری اثناء بامداد و ۱ قاشق چای خوری قبل از خواب.

– برای کودک ۳۰ کیلویی، روزانه ۲ قاشق غذاخوری (۱ قاشق غذاخوری هنگام صبح و ۱ قاشق غذاخوری قبل از خواب)

توجه داشته باشید موارد مصرف فوق فقط برای عسل خام و طبیعی است نه عسل مصنوعی و تقلبی

همه عسل‌ها برای کسان دیابتی مفید نیستند

در چهره ابتلا به دیابت، عسل مانوکا یا عسل برینگا مصرف نکنید. برخی عسل‌ها مشابه عسل مانوکا، حاوی مقادیر زیاد بالای ترکیبی به اسم متیل‌گلیوکسال (MGO) هستند.

در حالی که این نوع عسل به علت دارا بودن تکاپو آنتی‌بیوتیک غیرپراکسیدی برآمده از MGO، به طرز شگفت‌انگیزی سودمند است، اما نباید فراموش کرد که MGO برای سلول‌های تن انسان شدیداً زهری است. بنابراین به سم‌زدایی سریع نیاز است و این پروسه سم‌زدایی، باعث بروز عوارض جانبی منفی قابل توجهی می‌شود.

یافته‌های تحقیقی وجود دارند که در سنه ۲۰۰۶ منتشر شده‌اند و نشان می‌دهند که MGO با مراحل اولیه مقاومتت در برابر انسولین نیز بستگی دارد. حتی قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض MGO، شدنی است به مسدود شدن سیگنال‌دهی برآمده از انسولین شود.

انواع مختلف دیگر عسل ممکن است حاوی MGO باشند، بخصوص عسل‌هایی که گرما دیده‌اند. برخی کشورهای اروپایی، عسل را مخصوصاً از لحاظ دارا بودن MGO آزمایش می‌کنند و واردات عسل با مقادیر بالای MGO در این کشورها بازداشته است. در سنجش با سایر گونه ها عسل، مقادیر MGO در عسل مانوکا، ۱۰۰ برابر بیشتر است. مقدار MGO در اکثر انواع عسل‌ها کم است یا وجود ندارد.

از میان عسل‌های حائز فروکتوز بالا، با GI پایین می‌توان عسل‌های اقاقیا، توپلو، شاه بلوط، آویشن و کالونا را نام برد. رد صورتی که هنوز هم در ارتباط با تأثیر عسل بر دیابت قانع نشده‌اید، می‌توانید آن را با کمی دارچین واقعی واقعی کنید، زیرا دارچین عنوان مونث مهار کننده مقدار گلوکز خون شناخته می‌شود.

مسئله تنها به گونه رژیم غذایی مربوط نمی‌شود

۴ مورد با اهمیت یکسان در زندگی ما هستی دارند که در کنار یکدیگر، سخیف زندگی ما را ساختن می‌دهند:

۱. خواب پسندیده (حداقل ۷ ساعت خواب در شب)

۲. ورزش منظم یا تکاپو داشتن (پیاده‌روی، دویدن، گردگیری منزل و غیره)

۳. رژیم غذایی

۴. رفتار، افکار، احساسات

ahoota.com

بره موم؛ آنچه درباره بره موم باید بدانید

بره موم یگانه از محصولات زنبور عسل است؛ احتمالاً نسبت به خواص درمانی آن کمتر کسی هشدار داشته باشد، هرکدام از محصولات زنبور عسل ویژگان درمانی فوق العاده ای دارند اما احتمالاً آنچه کمتر اهمیت دیتا شده است شناخت و مطالعه دقیق و علمی بر روی ویژگان درمانی این محصولات است؛ ما در این مقاله از بره موم برای شما خواهیم گفت و  به برسی دقیق و علمی ویژگان درمانی آن می پردازیم.

مقدمه

بره موم یک ماده رزینی معروف است که بوسیله زنبورها از شکوفه‌ها و مواد ترشح شده از گیاهان، جمع‌آوری شده و با آنزیم‌های زنبور، گرده گل و موم ترکیب می‌شود. واژه یونانی «Propolis» کاربرد این ماده در کندو را مشخص می‌کند: pro=برای یا «در پدافند از» و polis=شهر، که معنی آن «دفاع از کندو» می‌باشد. زنبورها از بره موم برای نرم‌تر شدن دیواره‌های درونی کندو، درزگیری حفره‌های شانه عسل، و پوشاندن تن ها موجودات مهاجم که در درون کندو مرده‌اند، برای جلوگیری از تجزیه آن‌ها، باره بهره‌گیری قرار می‌گیرد. وانگهی بره موم به انگیزه تأثیر ضدعفونی کنندگی و خواص ضدمیکروبی خود، از کلونی در مساوی بیماری‌ها محافظت می‌کند.

محققان گزارش داده‌اند که پیمان دریافت در معرض آن، به کاهش برپایی دو ژن مرتبط با سیستم ایمنی زنبورعسل (هیمنوپتائسین و و آمیستر به ترتیب در بره موم‌های برزیلی و مینه‌سوتا) شده و ظرفیت‌های باکتریایی در کلونی های تحت بهبود بره موم مینه‌سوتا که ممکن است بر سلامت و بازده کلونی پرتو بگذارند، تأثیر داشته و مشخص نموده است که محیط لانه زنبور شدنی است فرآوری ژن‌های سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار دهند.

بره موم به علت ویژگان ضدعفونی کنندگی و بی‌حسی موضعی خود، بدست تمدن‌های مختلف، برای درمان سرماخوردگی، جراحات و زخم‌ها بطور مفصل مورد استفاده پیمان می‌گرفته است. مصری‌ها از این مونث برای مومیایی کردن مردگان خویش کاربرد می‌کردند، و اخیراً در درازا جنگ بوئر، جهت درمان جراحات و احیای بافتی مورد بهره‌گیری قرار گرفته است. وانگهی به دلیل خاصیت‌های ضدمیکروبی، ضدالتهابی، ضدتومور، تنظیم سیستم ایمنی و آنتی‌اکسیدانی آن، ویژگان درمانی آن  در طب جایگزین کاربرد دارد.

در دهه‌های اخیر، بره موم به سوژه تحقیقات گوناگون انجام شده در سراسر عالم تبدیل شده، و ترکیب کیمیایی و ویژگان بیولوژیک آن بطور مفصل باره بررسی قرار گرفته است. اخیراً، بعضی مکانیزم‌های عملکرد رهنمود شده‌اند و کاربردهای درمانی آن باره ارزیابی پیمان گرفته‌اند، که اهمیت این محصول زنبور عسل را اثر می‌دهند، اگرچه، معیارهای استانداردسازی استعمال بره موم، همچنان ناکافی هستند.

ترکیبات شیمیایی بره موم

بطور کلی، بره موم ذاتاً از ۳۰ درصد موم، ۵۰ درصد رزین و بلسان گیاهی، ۱۰ درصد روغن‌های عصاره‌ای و معطر و ۵ درصد از گرده گل و سایر مواد برپایی شده است. تاکنون اجزای زیادی از ترکیبات کیمیایی آن شناسایی شده‌اند. بعضی محققان، ۴ اسید اینترپنی و سرینج‌آلدهید را در بره موم برزیلی معرفی و از آن استخراج کرده‌اند. وانگهی ۱۵ مثال بره موم با منشأهای گیاهی و جغرافیایی گوناگون باره رسیدگی پیمان گرفتند، که تفاوت‌های چشمگیر آن‌ها از لحاظ مقادیر پلی‌فنول‌ها، فلاوونوئیدها و اجزای فعال بین بره موم تازه و کهن تماشا شد. ترکیب کیمیایی بره موم بدست آمده از بلغارستان، ترکیه، یونان و الجزایر نیز باره بررسی قرار گرفتند که نشان می‌داد، همه آن‌ها عمدتاً حاوی فلاوونوئیدها و استرهای اسیدهای کافئیک و فرولیک هستند.

در نواحی معتدل نیمکره شمالی، زنبورها بره موم را تنها در طول تابستان  جمع‌آوری می‌کنند که شامل اواخر بهار و اوایل پاییز نیز می‌شود، در حالی که در برزیل، شدنی است بره موم در سراسر درازا سنه جمع‌آوری شود، پس چشمداشت اختلافات فصلی وجود دارد. این ویژگی، یک استعمال عملی نیز دارد: بره موم می‌تواند در طی فصل‌ها، در بر گیرنده غلظت‌های مختلفی از ترکیبات فعال بیولوژیکی باشد. بنابراین، بره موم فرآوری شده بوسیله زنبورهای آفریقایی (Apis mellifera L.) و زنبورهای ایتالیایی (Apis mellifera ligustica) در تمام درازا سال، به هدف تحلیل درونمایه آن‌ها و مقایسه فعالیت‌های آن‌ها در آزمایش‌های بیولوژیکی مختلف، مورد رسیدگی پیمان گرفت. اطلاعات بدست آمده اثر دادند که اختلافات فصلی در ترکیب آن، قابل توجه نبوده و عمدتاً کیفی بودند، که پرتو می‌دهد که زنبورها آن را از گروه گیاهی یکسان و در یک ناحیه جغرافیایی خاص جمع‌آوری کرده‌اند، زیرا زنبورها اساساً از منابع گیاهی یکسان استفاده می‌کنند. در ضمن هیچ تفاوتی بین زنبورهای آفریقایی و ایتالیایی مشاهده نشد، زیرا ترکیبات بره موم تولید شده بدست این زنبورها، از لحاظ کیفی، مانند یکدیگر بوده است.

ماده ترشح شده از شکوفه گونه‌های مختلف سپیدار، منبع اصلی بره موم در نواحی معتدل، از آنگونه اروپا، آسیا و آمریکای شمالی هستند. نمونه‌های بدست آمده از این نواحی، بوسیله ترکیب شیمیایی مثل خود شناخته می‌شوند. به نظر می‌رسد که مهم ترین جزء برپایی دهنده این بره موم‌ها، فلاوونوئیدها، اسیدهای معطر و استرهای آن‌ها هستند.

ترکیب بره موم‌های گوناگون کاملاً متغیر است، که کاربرد پزشکی متعلق به و استانداردسازی آن را دچار دشوار می‌کند. یگانه از محققان گزارش داده است که ترکیب شیمیایی متفاوت آن توسط آمده از منشأهای مختلف، شدنی است باعث فعالیت‌های بیولوژیکی متفاوت آن‌ها شود. هرچند، نمونه‌های گوناگون می‌توانند نوعی خاصی از کار و جنبش را مشترکاً از خود اثر دهند. استانداردسازی جهانی بره موم می‌تواند دشوار و پیچیده باشد، بطوری که بررسی دقیق ترکیبات بره موم و منشأ گیاهی آن، بایسته است، زیرا ترکیب آن بوسیله ترکیبات منبع گیاهی آن مشخص می‌شود. شیوه رسیدگی خواص آن و اتمام تحقیقات مقایسه‌ای، به کارگیری نمونه‌های مشخص شده کیمیایی برای آزمایشات بیولوژیک می‌باشد، که راهنمایی‌هایی برای استانداردسازی و کنترل کیفیت یک مثال مشخص را ارائه می‌دهد.

خواص بیولوژیک بره موم

گروهی از محققان روشی برای اضافه کردن عصاره‌های اتانولی بره موم به محلول‌های آبی ارائه کردند و اثر دادند که آن، به عنوان آنتی‌اکسیدان و نگهبان امواج رادیویی عمل می‌کند، احیای بافت را تحریک نموده و ویژگی ها تنظیم سیستم ایمنی را از خویش نشانه می‌دهد. مقالات دیگر، دستاوردهای محققین در بکارگیری بره موم برای شفا سوختگی‌ها، زخم‌های وریدی، التهاب چرکی استخوان و ورم مفاصل، و همچنین، عوارض جراحتی بعد از عمل جراحی را توضیح داده‌اند.

بره موم در مدل‌های آزمایشی مختلف، اثرات حفاظتی از خویش به جای گذاشته است. این ماده از بافت کلیوی در روبرو مسمومیت، رادیکال‌های آزاد و دیگر اثرات جانبی ناشی از دیاتریزوات محافظت کرد. بره موم سبز تایوانی، از جگر در روبرو بیماری‌زایی فیبروز (تصلب بافت‌ها) محافظت می‌کند. افشره آن، از بیضه در مقابل مسمومیت ناشی از دوکسوروبیسین محافظت می‌کند، بدون اینکه توان ضدسرطانی آن را کاهش دهد. اگرچه، موارد کمی از آلرژی نسبت به بره موم و التهاب تماسی پوست گزارش شده‌اند، اما زنبورداران معمولاً حساسیت نسبت به آن را گزارش می‌دهند.

محققیان گزارش نموده‌اند که آلرژی تماسی نسبت به بره موم، در میان زنبورداران رایج بود، ولی به عقیده نمی‌رسد که این افراد، مشکل را شناسایی کرده و خویش را بخوبی در برابر این مسئله محافظت کرده باشند. همچنین جوش‌های پوستی در یک بیمار، در بازتاب به قرارگیری مرتب در معرض بره موم برپایی شده بود. بعضی خصوصیات بیولوژیک، بطور گسترده باره تحقیق قرار گرفته‌اند، و بیشترین تحقیق در باره بره موم تاکنون، درباره ویژگی ضدمیکروبی آن بوده است. همچنین، خواص ضدالتهابی، ضدتومور، آنتی‌اکسیدانی و تنظیم سیستم ایمنی و دیگر خواص آن نیز مورد رسیدگی پیمان گرفته‌اند.

فعالیت ضدمیکروبی بره موم

خاصیت ضدباکتری بره موم بطور مفصل باره بررسی قرار گرفته است و محققان مختلف، کار و جنبش ضدباکتریایی آن را اثبات کرده‌اند.ند. بعضی از این محققان، تأثیر بره موم در برابر میکروارگانیزم‌های مرتبط با التهاب لثه در افراد با HIV مثبت را بررسی نموده و نتایج امیدوارکننده‌ای در مساوی بیوفیلم، بدون عوارض جانبی در حفره دهانی، دست یافته‌اند. وانگهی تأثیرات بره موم بر گروه‌های استرپتوکوک میوتانس پابرجا کردن شده، که پرتو دهنده قدرت بره موم و ترکیبات آن به عنوان عامل‌های کاریواستاتیک و گسترش فرآورده‌های بیوتکنولوژیک جهت کنترل پوسیدگی دندان و سایر بیماری‌های عفونی است.

بره موم در پیرامون آزمایشگاهی می‌تواند بطور مستقیم بر میکروارگانیزم‌ها نشانه بگذارد. از طرف دیگر، می‌تواند سیستم ایمنی داخل بدن را تحریک نموده و مکانیزم‌های درگیر در از بین بردن میکروارگانیزم‌ها را پرکار نماید. ترکیب آن با داروهای ضدمیکروبی نیز باره بررسی قرار گرفته است. یافته‌های اسبق نشان داده‌اند که بره موم، مقاومت دیواره باکتری‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها را کاهش داده و اثرات مضاعفی را به به اتفاق آنتی‌بیوتیک‌ها در تأثیر بر ریبوزوم از خود نشان دادند، ولی به عقیده می‌رسد که با آنتی‌بیوتیک‌های اثرگذار بر روی DNA یا اسید فولیک، تعامل ندارند.

بره موم دارای اثرات ضدویروسی نیز می‌باشد. این ماده می‌تواند از طریق مسدودسازی روند ورود ویروس به درون سلول‌ها، نوعی تکاپو ضدویروسی از خویش نشانه دهد که بر مراحل چرخه تکثیر ویروس داخل سلول‌ها تأثیر گذاشته و به تجزیه RNA قبل از ورود ویروس به داخل سلول‌ها و پس از آزاد شدن ویروس از مایع رویی سلول می‌شود.

فعالیت ضدقارچی بره موم نیز ثبت شده است. محققان گزارش نموده‌اند که بره موم قارچ آفلاتوکسینی را مهار کرده، و درصد رشد کنیدیا در کشت آزمایشگاهی آسپرژیلوس فلاووس را تفریق دیتا است.

محققان، فعالیت ضدقارچی بره موم برزیلی در روبرو سی. آلبیکانز، نامزد تروپیکالیس، نامزد کروسی و کاندیدا گیلرموندی متمایز شده از بزاق، و در ضمن کاهش تعداد کاندیدا در بیماران دارای یک ردیف کامل دندان مصنوعی، که از بک عصاره هیدروالکلی بره موم به عنوان دهان‌شویه کاربرد کرده بودند، را تماشا نمودند. وانگهی تأیید کردند که سی. آلبیکانز و نامزد تروپیکالیس در روبرو بره موم برزیلی، آسیب‌پذیر هستند.

فعالیت ضدانگلی بره موم نیز گزارش شده است. محققین، تکاپو ضدتک‌یاخته‌ای نمونه‌های بره موم لیبیایی، که حائز ترکیبات معمولی بره موم مدیترانه‌ای بود، را در روبرو تری‌پانوزوم بروسه‌ای بررسی کردند.

فعالیت ضدتومور بره موم

محققین مختلف خاصیت ضدتومور بره موم در بدن را از راه آزمایش بر روی موش‌های آزمایشگاهی و خوکچه‌های هندی گزارش کردند. کار و جنبش سیتوتوکسیک (سمیت سلولی) آن در آزمایشگاه نیز با استفاده از خطوط سلولی توموری انبوه مورد مطالعه قرار گرفته است. القای مرگ سلولی برنامه‌ریزی شده، متوقف نمودن چرخه سلولی، مهار متالوپروتئینازهای محیطی، ویژگی ضد رگ‌زایی و بازداری از متاستاز و هجوم بافتی، با مکانیزم‌های فعالیت آن در مقابل سلول‌های تومور مرتبط بوده‌اند.

اسید کافئیک و استر فنتیل (CAPE) و آرتپیلین سی. با توجه به اثرات ضدتوموری خود، بطور مفصل باره تحقیق پیمان گرفته‌اند و همچنین سایر ترکیبات دارای قدرت ضدتوموری و درگیر در تکاپو ضدتکثیری بره موم اشاره شده است. این ترکیبات، مسیرهای ژنتیکی و بیوشیمیایی مختلف پیشرفت سرطان را قصد پیمان می‌دهند.

بهبود سیستم ایمنی بدن

بره موم ایمنی غیراختصاصی را تنظیم می‌کند. بره موم و برخی اجزای برپایی دهنده آن، تولید TNF-α و اینترلوکین IL-1β بدست میکروفاژهای موشی را تحریک کردند. در باره گونه‌های واسطه اکسیژن، بره موم تولید پراکسید هیدروژن بدست میکروفاژهای موش‌های آزمایشگاهی را افزایش داده و فرآوری نیتریک اکسید را کنترل کرده است. در مقابل، محققان دیگر، نشانه مهارکنندگی بره موم و برخی اجزای آن بر فرآوری آنیون سوپراکسید توسط نوتروفیل‌های خرگوش را نگریستن کرده‌اند. بره موم و بعضی ترکیبات پلی‌فنولی، شمار غده‌های توموری در ریه موش‌های آزمایشگاهی را کاهش داده‌اند.

فعالیت ضدمتاستاز آن، بالاتر از فعالیت ضدمتاستاز اجزای تشکیل دهنده آن بوده است. میکروفاژها، به محض فعالسازی، واسطه‌هایی مشابه TNF-α، H2O2 و NO که در کنترل سنتز DNA و تخریب سلول‌های تومور نقش دارند را آزاد کرد. در انسان‌ها، بره موم نوعی فعالیت تنظیم سیستم ایمنی بر روی گیرنده‌های سلولی، تولید سیتوکین و تکاپو ضدقارچی مونوسیت‌ها را نشانه داد که ظهور این خاصیت‌ها، به غلظت بره موم مورد استفاده ارتباط داشت. با توجه به بازتاب ایمنی مزاجی، محققان انبوه گزارش کرده‌اند که بره موم و اجزای تشکیل دهنده آن، تولید آنتی‌بادی با استفاده از مدل‌ها و آنتی‌ژن‌های گوناگون را افزایش داده‌اند. این اطلاعات، گنجایش بره موم در کمک به واکسن‌ها را نشان می‌دهد.

فعالیت ضدالتهابی بره موم

در این مورد، تکثیر در شرایط آزمایشگاهی تماشا شد. در داخل بدن، مصرف بره موم به مدت ۱۴ روز توسط موش‌های آزمایشگاهی، به مهار فرآوری IL-1β، IL-6، IFN-γ، IL-2 و IL-10 توسط سلول‌های طحال منجر شد، که پرتو دهنده تکاپو ضدالتهابی آن است، زیرا به نکوداشتن شناخته شده است که سیتوکین‌ها، ویژگی‌های التهابی مزمن بیماری‌های مختلف را ساماندهی کرده و حفظ می‌کنند.

بره موم می‌تواند هم تکاپو پیشگیری از التهاب و هم ضدالتهابی از خود نشانه دهد، که به غلظت آن، دوره مصرف و شرایط آزمایشی پیوستگی دارد، و در ضمن بروز فعالیت‌های مهارکنندگی یا تحریک‌کنندگی نیز انتظار می‌رود. بعلاوه، درباره بازده بالینی بره موم، اطلاعات کمی هستی دارد.

التیام زخم ها با بره موم

بره موم به عنوان گزینه‌ای عالی برای درمان سوختگی‌ها، تقویت فعالسازی، رشد و تکثیر سلول‌های پوستی شناخته می‌شود. تأثیر درمانی آن از طریق تحلیل‌های کمّی و کیفی ایجاد و تجزیه کلاژن گونه ۱ و نوع ۳ در پیرامون زخم تأیید شده است، که پرتو دهنده این است که بره موم می‌تواند محیط بیوشیمیایی مطلوبی برپایی نماید که به رشد دوباره بافت پوششی پوست منجر می‌شود. فعالیت بیولوژیکی بره موم در ترمیم زخم و احیای بافتی، ممکن است با خواص ضدمیکروبی، ضدالتهابی و تنظیم سیستم ایمنی آن مرتبط باشد.

محققان اثرات استفاده موضعی بره موم بر ترمیم و انسداد زخم‌های دیابتی در یک مدل موش مبتلا به دیابت گونه ۱ ناشی از استرپتوزوتوسین را رسیدگی کردند، و اثر دادند که بره موم، انسداد زخم را تسریع بخشیده، متالوپروتئیناز محیطی و التهاب محل زخم را کاهش می‌دهد.

خواص درمانی بره موم

صرف نظر از مصرف مفصل بره موم در طول زمان، ویژگان درمانی آن به عنوان عامل درمانی در طب سنتی در عقیده گرفته نشده است، زیرا استانداردسازی پسندیده ترکیب کیمیایی و تکاپو بیولوژیکی آن هنوز مبتلا کمبود می‌باشد. بنابراین، شناسایی گونه ها مختلف بره موم با توجه به منشأ گیاهی و ایندکس کیمیایی آن الزامی است. این اطلاعات، برون‌یابی کار و جنبش احتمالی و سازوکار فعالیت بره موم جدید تحت مطالعه را شدنی ساخته و راهنمایی‌های بنیادی در ارتباط با توسعه داروهای جدید ارائه می‌نماید. محققین به کارگیری آن برای اهداف مختلف با به کارگیری نانوذرات و محصولات بیولوژیک را تست کرده‌اند. گزارش شده است که استعمال بالینی بره موم در موارد ابتلا به سرطان و دیگر بیماری‌ها، به علت حلالیت آبی ضعیف و در نهایت، دسترسی زیستی سیستمی کم، اندک بوده است. درمان پیش‌بالینی عفونت واژنی کاندیدیاز نیز، با به کارگیری ژل در بر گیرنده بره موم، که خاصیت ضدقارچی مانند کرم کلوتریمازول را نشانه دادند، در موش‌های آزمایشگاهی تست شده است.

بره موم، در موش‌های قرار گرفته در معرض استرس، فعالیت مانند داروهای ضدافسردگی را از خود نشان داده است، که نشانه دهنده این است که این مونث می‌تواند درمانی جایگزین برای بیماران دارای اختلالات اعصاب و روان، و درمانی نوین برای افسردگی باشد.

همان طور که قبلا اشاره شد، بره موم می‌تواند برای التیام زخم مفید باشد. محققان استعمال درمانی غشاهای بیوسلولزی در بر گیرنده بره موم را تأیید کردند که نوعی تکاپو ضرباکتریایی و سودمند برای ترمیم بافت در زخم‌های عفونی در دوره‌های زمانی کوتاه‌مدت را پرتو دادند.

اثرات درمانی بره موم در بیماری‌های دهان و دندان نیز بطور مفصل باره بررسی قرار گرفته است. برخی محققان کار و جنبش بره موم در کودکان دارای پوسیدگی فعال دندان را بررسی کردند، و دهان‌شویه‌ای در بر گیرنده بره موم را به مدت ۱۵ روز پیاپی به ۱۵ کودک دادند. بعد از ۲۱ روز، همان دهان‌شویه به به اتفاق کلرهگزیدین (CHX) کاربرد شد. تکاپو ضدعفونی کنندگی محلول بر گردهمایی بیوفیلم‌های دهانی و شمار استوفیلوکوک میوتانس درون بزاق باره ارزیابی پیمان گرفتند، که تماشا شد که بره موم نیز دارای فعالیت ضدمیکروبی مشابه کلرهگزیدین می‌باشد.

منبع گیاهی بره موم پروا محققان را به خود جلب کرده است. همانطور که پیشتر اشاره شد، ترکیب بره موم به گیاه منبع و موقعیت مکانی گل آن بستگی دارد، و ترکیبات گیاهان، ترکیب بره موم و در پایان خواص آن را تعیین می‌کنند. به کارگیری نمونه‌های مشخص کیمیایی در آزمایش ها بیولوژیک، باید دربرگیرنده منبع گیاهی آن‌ها با قصد استانداردسازی و کنترل کیفیت آن‌ها باشد. در طی سال‌های اخیر، محققان نه تنها بر فعالیت‌های دارویی آن، بلکه بر مکانیزم‌های عملکردی سرپرست چنین فعالیت‌هایی تمرکز داشته‌اند. گیرنده‌های مختلف، مسیرهای درون سلولی، عامل‌های رونوشت‌سازی، پیامرسان‌های ثانویه، میکروRNAها، اجل سلولی برنامه‌ریزی شده، توقف چرخه سلولی و دیگر رویدادها، به هدف توصیف شیوه عملکرد بره موم و اهداف احتمالی متأثر از بره موم و اجزای ساختن دهنده آن، در آزمایشگاه و داخل بدن موجودات زنده، مورد آزمایش و رسیدگی پیمان گرفته‌اند.

اخیراً، فرمول‌ها و نانوذرات جدید یا محصولات جدید در بر گیرنده بره موم (دهان‌شویه‌ها، ژل‌ها، آدامس‌ها و پمادها) برای اهداف درمانی مختلف طراحی شده و شمار تقاضاها برای اینگونه محصولات جدید، افزایش چشمگیری داشته است. برخی از این محصولات جدیداً تولید شده، با فعالیت‌های بره موم یا کاربرد آن در خمیردندان‌ها یا در درمان بیماری‌های دندان سروکار دارند، و به عنوان عامل ضدالتهابی، داروی کمکی برای درمان‌های ضدسرطان، و محصولات آرایشی-بهداشتی در بر گیرنده بره موم کاربرد می‌شوند، که اهمیت بالای محصولات زنبور عسل را نشانه می‌دهد. عصاره‌های بره موم، برای مدت زمانی طولانی باره استفاده پیمان می‌گرفته‌اند. محصولات حاوی بره موم، با پروا به تولیدکنندگان یا فروشندگان مختلف، که به ترکیبات شیمیایی، منبع گیاهی و روش‌های عصاره‌گیری آن اشاره‌ای نمی‌کند، توصیه‌های مختلفی را پیش روی ما می‌گذارند. بعلاوه، از عقیده نتایج باره انتظار، این توصیه‌ها باید دربرگیرنده غلظت‌ها، دوز مصرف و مدت زمان مصرف نیز باشند.

زنبوردرمانی به مدت چندین قرن در بسیاری از کشورها به عنوان طب جایگزین بکار رفته است. اگرچه بشر از عصاره بره موم برای مدت طولانی کاربرد می‌کرده و همچنان از آن بهره‌گیری خواهد کرد، ولی یکتا از متداول‌ترین انتقادات در ارتباط با تحقیق بر روی بره موم این درستی است که، نمونه‌های مجزا را نمی‌توان با یکدیگر سنجش نمود و برای اهداف همانند مورد کاربرد پیمان داد.

امروزه، ابزارهای موجود همانند پیوند مولکولی، پروتئومیک، متابولومیکس، توالی رونویسی، تحلیل ریزآرایه‌ای بیان ژن، و دیگر ابزارها، به پیشرفت تحقیق در ارتباط با اهداف و مکانیزم‌های کار و جنبش بره موم یا اجزای تشکیل‌دهنده آن کمک می‌کند. بطور خلاصه، دیدگاه‌ها مشخص می‌کنند که هنوز تحقیقات زیادی باید در این گویه صورت بگیرند.

ahoota.com

ژل رویال؛ خواص و میزان مصرف ژل رویال

امروزه تغذیه برای مردم از اهمیت گزیده تر تری نسبت به ماضی برخوردار است و به سمت تغذیه سالم و طبیعی قبل می رود و آنچه که امروز فرآورده غذایی فرآوری شده در صنایع غذایی نباشد به دلیل حفظ ارزش غذایی و خواص آن، در بین مصرف کنندگان از اهمیت بالایی برخوردار است. محصولات زنبور عسل هم به انگیزه ارزش غذایی بالا  و ویژگان بی اندازه ای که دارند پیروان زیادی در بین مصرف کنندگان محصولات طبیعی دارند. محصولات زنبور عسل را اکثر ملت به عنوان عسل می شناسند اما باید گفت که زنبور عسل جز تولید عسل محصولات دیگری هم چون ژل رویال، بره موم، گرده گل و … نیز فرآوری می کند.در این نوشتار به برسی ژله رویال یا شاه انگبین می پردازیم و به شما خواهیم گفت که این فرآورده اعجاب انگیز زنبورهای عسل چیست و چه خواصی دارد.

مقدمه

در طی چند سال اخیر، مفهوم تغذیه بطور قابل ملاحظه‌ای تغییر کرده است. در گذشته، تغذیه مناسب بصورت رژیم غذایی در نظر گرفته می‌شد که مواد مغذی کافی جهت مهار نیازهای بدن را تأمین می‌کرد. با پیشرفت‌های امروزین در صنایع غذایی، علاقه روزافزونی به محصولات طبیعی استفاده شده به عنوان خوراک جهت ارتقای سلامت و تفریق ابتلا به مرض بوجود آمده است. کشفیات جدید در پهنه فرآورده‌های زنبور عسل همواره در حال ظهور هستند. این مکمل‌های تغذیه‌ای، غیرویتامینی و غیرمعدنی از دوران باستان توسط انسان‌ها مصرف می‌شده است. محصولات ابتدای زنبورعسل، از آنگونه موم زنبور، سم زنبور و ژل رویال، از لحاظ شیمیایی توسط زنبورها سنتز می‌شوند. محصولات فرعی زنبورها مانند عسل، بره موم و گرده گل نیز از گیاهان توسط آمده و بوسیله زنبورها و به منظور استفاده‌های ویژه بدست آن‌ها، تغییر داده شده و حاضر می‌شوند. ترکیب شیمیایی محصولات زنبور عسل، به عامل‌های مختلفی از آنگونه نوع گیاهی کاربرد شده بدست زنبورها، فصل، نحوه جمع‌آوری، موقعیت جغرافیایی، عامل‌های محیطی، کار و جنبش گونه‌های زنبور در حین تولید ژل رویال و استخراج بره موم پیوستگی دارد.

ژل رویال، ماده تراوش شده از غده هیپوفارنژیال زنبور پرستار جوان و خوراک گزیده تر ملکه زنبورها است که از دوران باستان جهت مراقبت و سلامت انسان‌ها مورد بهره‌گیری پیمان می‌گرفته و هنوز هم در طب سنتی و فولکلور، بخصوص در آسیا و در میانی روش‌های زنبوردرمانی، از اهمیت بسیاری برخوردار است. فعالیت‌های ضدمیکروبی ژل رویال خام، رویالیسین، اسید ۱۰-هیدروکسی-۲-دسنوئیک، ژلئین، پروتئین‌های اصلی ژل رویال در مساوی باکتری‌ها بدست محققان گزارش شده است. تمام این محصولات کندوی زنبور فعالیت‌های ضدباکتریایی از خویش به نشان داده‌اند که به کاربرد خفته از آنان در حوزه‌های گوناگون به عنوان افزودنی‌های طبیعی انجامیده است. ژل رویال و مشتقات آن، بالاترین میزان فعالیت، بخصوص در مساوی باکتری‌های گرام مثبت، از خود به نمایش می‌گذارند.

ژل رویال چیست؟

ژل رویال بوسیله غدد هیپوفارنژیال و آرواره‌ای زنبورهای کارگر فرآوری می‌شود. اگرچه تمام لاروهای زنبور در ۳ روز نخست زندگی خود، بوسیله ژل رویال تغذیه می‌شوند، ولی تنها زنبور شهبانو به مدت طولانی‌تری بوسیله این غذای ویژه در همه دوره رشد خود تغذیه می‌شود.

ژل رویال نوعی ماده تراوش شده از غدد به رنگ سفید مایل به زرد، ترش مزه، با حالت ژلاتینی چسبناک و دارای بوی مشخصه‌ای فنولی است که بوسیله غدد بزاقی لنفاوی و هیپوفارنژیال زنبورهای پرستار جوان (زنبورهایی با سن ۵ لغایت ۱۴ روز) فرآوری می‌شود.

ژل رویال خوراکی اختصاصی تمام لاروهای زنبور از زمان از تخم درآمدن الی روز سوم حیات است؛ آن بخش لاروهایی که گزینش می‌شوند تا به زنبور شهبانو تبدیل شوند، لغایت روز پنجم زندگی لاروی خود (زمانیکه دریچه سلول آن‌ها بسته می‌شود) با ژل رویال تغذیه می‌شوند، سپس ژل رویال باقیمانده به عنوان غذایی اختصاصی برای تغذیه زنبور شهبانو در طول زندگی خویش استفاده می‌شود. بعلاوه، ژل رویال تأثیر چشمگیری نیز بر درازا زندگی دارد: یک زنبور کارگر در حدود ۴۵ روز عمر می‌کند، در حالیکه عمر زنبور ملکه لغایت ۵ سنه طول می‌کشد، که در طول این مدت توانا به تخمگذاری به اندازه میزان وزن خویش در روز است (حدود ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ تخم در روز به مدت چندین سال).

خواص فیزیکی و ترکیبات کیمیایی ژل رویال

خواص فیزیکی ژل رویال که کاملا شناخته شده اند:

رنگ: زرد کمرنگ

بو: سریع و شدید که بوی فنول را بخاطر می آورد

طعم: ترش (PH آن تقریبا  به ۴ است)

شکل ظاهری: ژلاتینی و خمیرمانند

ژل رویال یک ترکیب پیچیده است که از آب (۵۰ تا ۶۰ درصد)، پروتئین (۱۸ درصد)، گونه ها کربوهیدرات (۱۵ درصد)، انواع چربی (۳ الی ۶ درصد)، مواد معدنی کم‌مقدار، ویتامین‌های محلول در آب، اسید آمینه‌های آزاد و بسیاری از ترکیبات کمتر شناخته شده برپایی می‌شود. پروتئین‌ها مهم‌ترین بخش ژل رویال را تشکیل می‌دهند. ژل رویال در بر گیرنده خانواده‌ای از پروتئین‌ها به اسم پروتئین‌های اصلی ژل رویال (MRJPها) است که در سبد تغذیه‌ای زنبور ملکه، نقش تغذیه‌ای اساسی بازی می‌کنند. اخیراً، محققین اظهار کرده‌اند که آپیسین را می‌توان جهت مقایسه کیفیت ژل رویال مورد کاربرد قرار داد. ژل رویال، به غیر از پروتئین‌ها، گرد از غنی‌ترین محصولات طبیعی از لحاظ دارا بودن اسید آمینه‌های آزاد است که دست کم دربرگیرنده ۸ اسید آمینه بنیادین هستند. تقسیم مهم دیگری از ژل رویال، بخش متشکل از چربی‌های آن است، که از ۸۰ الی ۸۵ درصد اسیدهای چرب تشکیل شده است. اسیدهای آلی ژل رویال معمولاً حائز ۸ الی ۱۲ اتم کربن هستند، که یا اسیدهای چرب هیدروکسیل یا اسیدهای دی‌کربوکسیل می‌باشند. از میانی این اسیدها، اسید اصلی موجود، اسید ۱۰-هیدروکسی-۲-دسنوئیک (۱۰-HDA) است که یک مونث پرکار منحصربفرد در تو ژل رویال می‌باشد. ۱۰-HDA از لحاظ شیمیایی برپا است، فلذا به عنوان معیاری بین‌المللی برای مقایسه کیفیت و تازگی ژل رویال مورد بهره‌گیری قرار می‌گیرد.

شرایط ذخیره‌سازی ژل رویال برای مصرف انسانی، نکته‌ای حیاتی جهت ممانعت از تغییر خواص آن است. ژل رویال به روشنایی و حرارت حساس می‌باشد و در تماس سر راست با هوا، تحت اکسیداسیون پیمان می‌گیرد.

خواص ضدباکتریایی ژل رویال

ژل رویال استقامت میکروبی قابل توجهی از خود پرتو می‌دهد، اگرچه در مساوی تکثیر میکروارگانیزم‌ها بسیار حساس است. در سال‌های اخیر، ترکیبات کیمیایی دربرگیرنده رویالیسین و ژلئین از ژل رویال استخراج شده‌اند که خواص ضدباکتریایی از خویش نشانه می‌دهند. هرچند سازوکار ریزبین آن‌ها ناشناخته باقی مانده است، نشان ضدباکتریایی اولیه آن شدنی است به دلیل کارواژه و انفعال پپتیدها با غشای سلول‌ها باشد. پپتیدهای ضدباکریایی، به انگیزه هستی رسوبات آرژینین، هیستیدین و لایسین، حائز بار مثبت هستند که امکان پیامد آن‌ها با فسفولیپیدهای آنیونی غشای سلول را فراهم ساخته و مایه تخریب آن می‌شود. رویالیسین یکتا از قوی‌ترین پپتیدهای ضدباکتری یافت شده در ژل رویال است. مشخص شده است که این مونث در غلظت‌های پایین، حائز ویژگی ضدباکتری نیرومند در مساوی باکتری‌های گرام مثبت است، اما بر باکتری‌های گرام منفی تأثیری ندارد. تاکنون، ۴ نوع ژلئین، یعنی ژلئین ۱ الی ۴ با استفاده از روش فاز معکوس، یعنی رنگ‌نگاری مایع با عملکرد بالا، معرفی شده‌اند. اختلافات بین ژلئین ۱ لغایت ۴ به یک پسماند در دنباله محدود می‌شود، و این اختلاف تأثیر قابل توجهی بر بازده ضدمیکروبی آن‌ها دارد. ژلئین ۱ لغایت ۳ هم در روبرو باکتری‌های گرام مثبت و هم گرام منفی، ویژگی ضدمیکروبی از خود نشانه می‌دهند، ولی ژلئین ۴ اینگونه نیست.

در سال ۲۰۰۲ در تایلند، محققان خواص ضدباکتریایی ژل رویال خام و عصاره‌های دارای چربی و بدون چربی آن را آزمایش کردند. آن‌ها وانگهی به هدف افزایش میزان نگهداری از ژل رویال، ترکیبات گوناگون موعد و دمای ذخیره‌سازی آن را نیز ارزیابی کردند. ژل رویال اخیر جمع‌آوری شده در دمای اطاق (۲۵ لغایت ۲۷ درجه سانتیگراد)، دمای یخچال (۲ لغایت ۴ درجه سانتیگراد) و یخ زدن عمیق (۱۸- درجه سانتیگراد) به مدت ۱۲ ساعت، ۲۴ ساعت و ۳ روز حفاظت شده و سپس در روبرو باکتری‌های مختلف آزمایش شد. نتایج اثر دادند که حفاظت ژل رویال در دمای انجماد، بر ویژگی ضدباکتریایی و ویژگی متوقف کنندگی رشد باکتری‌ها نشان نمی‌گذارد. در عوض، محققان نوعی کاهش فعالیت ضدباکتریایی در طی زمان نگهداری در تمام دماهای تست شده سایر را تماشا نمودند.

محقق دیگری در سال ۲۰۰۵، خواص ضدباکتریایی گوناگون ژل رویال خام، تقسیم غیر قابل انحلال در اتر و تقسیم قابل حل در اتر این ماده غذایی را در مقابل باکتری‌های مختلف آزمایش کرد. نتایج این آزمایش، نوعی نشان بازدارندگی روشن ژل رویال خام را اثر دادند. گونه استافیلوکوکوس اورئوس حساس‌ترین باکتری بوده و پس متعلق به باکتری‌های استرپتومایسس گریسئوس و اشریشیا کولی بالاترین حساسیت را به آن نشان دادند. بخش قابل حل در اتر مربوط به ژل رویال، عملکرد ضدباکتری اغلب از ژل رویال خام از خویش پرتو داد، در حالیکه بخش غیرقابل حل در اتر، حاوی رویالیسین، اثربخشی کمتری (حتی نسبت به ژل رویال خام) داشت.

در سال ۲۰۱۳، محققان خاصیت ضدباکتریایی ژل رویال مصری (دو مثال جمع‌آوری شده در دو دوره زمانی مختلف) و یک گونه ژل رویال چینی را مورد رسیدگی قرار دادند. آن‌ها گزارش کردند که باکتری‌های گرام مثبت، نسبت به تمام این سه مثال ژل رویال، حساس‌تر از باکتری‌های گرام منفی بودند. بعلاوه، کار و جنبش باکتری‌زدایی یا توقف رشد باکتری در ژل رویال، بستگی نزدیکی با منشأ جغرافیایی، گونه‌های گیاهی مرتبط و تنوع ژنتیکی کولونی‌ها داشت.

اثر اپیژنتیک ژل رویال

اگرچه هم ملکه و هم زنبورهای کارگر حائز ژنوتیپ یکسانی هستند، زنبورهای شهبانو دارای بدن‌های بزرگ‌تر، عمر طولانی‌تر و غدد جنسی رشدیافته‌تری در سنجش با زنبورهای کارگر می‌باشند. در سال ۲۰۱۱، یک مقاله بسیار سرشناس در نشریه نیچر (Nature) اثر عدل که رویالاکتین می‌تواند از طریق متیلاسیون تفکیکی DNA موجود در دریافت‌کننده عامل رشد اپیدرمی سرپرست کدگذاری منطقه ژنومی، مایه تفکیک لاروهای زنبور عسل به زنبورهای ملکه شود.

سایر خواص ژل رویال

ژل رویال می تواند باعث  طول عمر انسان را شود

باعث تقویت سیستم ایمنی تن می شود و بازتاب های حساسیتی را خنثی می کند

ژل رویال می تواند مایه محافظت مغز از بیماری آلزایمر شود؛ مصرف ژل رویال باعث درمان حافظه مکانی، یادگیری و عملکرد مغز شده و باعث پیشگیری از مرض آلزایمر می شود

ژله رویال میتواند عوارض یائسگی را کم کند و احساس سلامتی را در نسوان یائسه بهبود دهد

ژله رویال چین و چروک های پوستی ناشی از اشعه ماوراء بنفش B را تنظیم میکند. این تاثیرات ضد پیری روی پوست با تعیین محتوای کلاژن و ضخامت اپیدرمی بافت پوست اندازه گیری می شوند ژله رویال میتواند با افزایش تولید کلاژن، از پوست در برابر پیری محافظت کند.

میزان کلسیم و فسفات بافت استخوانی در کسانی که ژل رویال مصرف می کنند بیشتر است و می توانند مایه کاهش از بین رفتن استخوان ها بدلیل پوکی شوند.

مدت زیادی است که عسل بعنوان کمکی در شفا زخم ها شناخته می شود. تحقیقات اثر میدهد ژل رویال نیز هوده های قابل توجهی در شفا زخم دارد

نتایج تحقیقات منتشر شده در گاهنامه داروهای گیاهی پور سینا (Avicenna Journal of Phytomedicine) فواید ژله رویال روی پارامترهای اسپرم، درجه تستوسترون و مالون دی آلدئید در موش را ارزیابی کرده است. تعداد اسپرم، میزان تحرک، زنده بودن، تکامل و بی نقصی DNA آن ها در این آزمایش آنالیز شدند. نتایج اشاره بر این دارد که شفا بدست ژل رویال میتواند ناباروری جنس مذکر را درمان بخشد.

ژله رویال میتواند یک سری نشانگرهای دیابت نوع دو را در مردان و نسوان درمان بخشد، ژل رویال مایه تغییراتی در درجه گلوکز خون می شود که میتواند برای دیابت نوع ۲ سودمند باشد. یعنی ژله رویال میتواند بهبود طبیعی برای دیابت باشد.

ژل رویال می تواند گلبول های قرمز را افزایش دیتا و مایه تفریق کم خونی شود

ژل رویال می تواند سوخت و ساز چربی را افزایش دهد و مایه تفریق کلسترول شود

طریقه مصرف

۱- مصرف ژل رویال خالص

۲- مصرف ژل رویال درهم با عسل (۱ تا ۵ گرم ژل رویال در ۱۲۵ گرم عسل)

۳- مصرف ژل رویال آمیخته با عسل و گرده گل

۴- ژل رویال مخلوط در آب یا مواد دیگر

۵- ژل رویال در دیگر مکمل های غذایی

۷- استفاده از ژل رویال به عنوان یک عنصر محرک به انگیزه داشتن ویتامین B (اسید پانتوتنیک) در بسیاری از تولیدات بهداشتی

رایج ترین شکلی که می طاقت ژل رویال را نگریستن کرد، درهم عسل با این ماده است. بهترین شیوه حفاظت ژل رویال، مخلوط کردن آن با عسل به محض استحصال آن است که در اندازه های ۳ گرم ژل در ۱۲۵ گرم عسل بکار می رود.

اگر می توانید ژل رویال ناب-سره را آشکارا از زنبوردار تهیه کنید، هر روز بامداد به اندازه بد نخود فرنگی ریز متعلق به متمایز کرده و ذیل زبان بگذارید و این پیشه را به مدت ۳ هفته انجام دهید. اما پیشنهاد میکنیم که مراقب ژل رویال خالصی که توسط عسل تثبیت نشده و در مدت اختصار از بین می رود باشید. فقط یک زنبوردارواقعی می تواند ژل رویال خالص که به شکل مناسبی نگهداری شده باشد به شما بدهد.

مصرف زیر زبانی ژل رویال، امکان جذب تند عناصر فعاله آن را بدون دخالت شیره های معده که این شغل را فقط کند ساخته و مختل می کنند، فراهم می سازد. مصرف هر ظرف ۱۲۵ گرمی باید یک هفته و نیم طول بکشد. بنابراین، در هر دوره درمانی ضرورتا باید دو ظرف ۱۲۵ گرمی عسل مصرف شود. برای کودکان، از مقادیر اقلیت (۲ گرم یا حتی اگرم برای کودکان ناچیز سن در ۱۲۵ گرم عسل) کاربرد می شود.

میزان و مدت مصرف ژل رویال

الف: کودکان بیش از یک سنه ۲۰ لغایت ۳۰ میلی گرم قبل از صبحانه

ب: بزرگسالان ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم در سه وعده پیش از غذا

ج: آمیخته با گرده و عسل معاش ۲ قاشق چای خوری قبل از صبحانه و ناهار

شکل رهنمود شده مصرف آن، به صورت دو دوره درمانی بیست و یک روزه، یکتا در پاییز و دیگری در بهار می باشد. در هر دوره شفا دو ظرف ۱۲۵ گرمی عسل، از هر ظرف را با ۶ گرم ژل رویال آمیخته نموده و هر روز صبح ناشتا یک قاشق مرباخوری از این مخلوط زیر زبان قرار داده تا با بزاق دهان درهم گردد. این شکل مصرف بهترین طریق ممکن است. مصرف هر ۱۲۵ گرم عسل و ژل رویال باید یک و نیم هفته طول بکشد. برای کودکان از مقادیر کمتری ۱ تا ۲ گرم ژل رویال در ۱۲۵ گرم عسل استفاده می شود. اگر امکان تعبیه ژل رویال ناب-سره باشد هر روز بامداد به اندازه یک نخود فرنگی ریز از آن جدا کرده و زیر زبان بگذارید و این کار را به مدت سه هفته پیوسته دهید.

موارد احتیاط مصرف ژل رویال

اگر سرطان سینه ی گیرنده استروژن مثبت دارید از مصرف ژله رویال خودداری کنید چون میتواند رشد سلول های سرطانی را افزایش دهد.

اگر از داروهای ضد لختگی خون یا هرگونه داروی دیگری مصرف میکنید، یا باردار هستید یا شیرده، حتما پیش از خوردن ژل رویال با دکتر خود گفتگو کنید.

حائز اهمیت است که بدانید از دلیل های موارد زیادی آنافیلاکسی، آسم و کولیت هموراژی، مصرف ژل رویال گزارش شده است. افرادی که حساسیت شدید به نیش زنبور عسل دارند هرگز نباید ژله رویال مصرف کنند.

نتیجه‌گیری

ژل رویال محصولی طبیعی است که به عنوان غذا مصرف می‌شود و می‌تواند سلامت را ارتقا بخشیده و میزان ابتلا به مرض را کاهش دهد. بر بنیاد شواهد تحقیقات جدید، محصولات زنبور دارای طیف وسیعی از عملکردهای دارویی و ارتقای سلامت در انسان‌ها هستند. عملکردهای اصلی پیوسته با ژل رویال، دربرگیرنده فعالیت‌های ضدباکتریایی، اپیژنتیک (پس‌زایی)، ضدسرطان و آنتی‌اکسیدانی می‌شود. برآیند اینکه ظهور شواهد تحقیقات تقریباً روزمره در رابطه با محصولات زنبور، علاقه روزافزون به محصولات طبیعی و پیشرفت‌های صنایع غذایی، انتظار می‌رود که استفاده از آن افزایش یابد.

همچنین کاربرد روزافزون از آنتی‌بیوتیک‌ها، منجر به انتخاب کلون‌های مقاومی شده، که برای بسیاری از آن‌ها، بهبود مناسبی ارائه نشده است. شفا باکتری‌های مقاوم در برابر چندین دارو، به پروا بیشتری به مولکول‌ها محصولات مورد بهره‌گیری نیاز دارد. به همین دلیل، محققان در سال‌های اخیر به دنبال کشف مواد ضدمیکروب، بخصوص مواد طبیعی مشابه عصاره‌های گیاهی، اسانس‌ها (روغن‌های عصاره‌ای) و پپتیدهای ضدمیکروبی جدا شده از بسیاری از حیوانات مختلف بوده‌اند. به علت این حقیقت که محصولات کندوی زنبور عسل همش به عنوان منبع مهمی از غذاهای کاربردی شناخته می‌شده‌اند، که نه تنها حائز کاربرد تغذیه‌ای، بلکه غذایی دارویی هستند که به علت وجود مولکول‌های بازداری کننده یا مقابله کننده در مساوی حالت‌های گوناگون مرض جهت درمان و ارتقای سلامت انسان بکار اسیر می‌شوند، پروا به اینگونه محصولات نیز افزایش یافته است.

بر اساس نتایج توسط آمده بدست پژوهش ها متعدد درباره خواص ضدباکتریایی ژل رویال، به نظر می‌رسد که این فرآورده کندوی زنبور عسل می‌تواند سوژه خفته تحقیقات آینده بدست دنیای علم باشد.

یافته‌های جدید درباره اجزای فعال آن، مکانیزم‌های عملکرد داخلی آن‌ها و امکان جداسازی و پالایش مواد خالص آن، نشان‌دهنده نقطه آغازی برای جاسازی محصولات جدید برای کاربردهای درمانی و دارویی به عنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌های رایج می‌باشد. پپتیدهای طبیعی، امثال پروتئین‌های اصلی ژل رویال، را چه بسا بتوان به عنوان جایگزین‌های خفته برای این هدف در نظر گرفت. استفاده از ژل رویال می‌تواند به تحقق به کارگیری محصولات غذادارویی با ارزش افزوده قابل ملاحظه منجر شود.

علیرغم اینکه مصرف این محصولات زنبور بدست انسان مایه مسمومیت نمی‌شود، چندی عوارض جانبی از آنگونه واکنش‌های آلرژیک در مورد این تقسیم از مواد غذایی تماشا شده است. بنابراین تحقیقات بالینی و واگیرشناسی اغلب در ارتباط با این محصولات، از لحاظ عوارض جانبی و کارواژه و انفعالات آن‌ها با سایر مکمل‌ها و داروها، امری ضروری است.

ahoota.com

گرده گل؛ شناخت، خواص و مضرات مصرف آن

هدف این نوشتار ارائه رسیدگی جامعی از تحقیقات بازپسین درباره خواص تغذیه‌ای گرده گل و فعالیت‌های زیستی نهفته آن برای سلامت انسان می‌باشد این مقاله، ایمنی غذایی، راهنمایی‌های بنیادی برای مصرف آن و وانگهی رسیدگی اجمالی چالش‌های مختلف و نتایج پدران آن‌ها را پوشش می‌دهد، که می‌تواند ترقی صنعتی و گسترش زمینه‌های کاربردی آن را تسهیل نماید.

گرده گل چیست؟

گرده گل دانه های خیلی کوچکی هستند که در انتهای پرچم گلها قرار می گیرند و از عوامل بارور شدن گیاهان به احصاییه می روند. گرده گل توسط زنبور عسل درست می شود و غذای زنبورهای جوان است و گرد از کامل ترین خوراکی های طبیعت محسوب می شود زیرا تقریبا  تمام مواد مغذی باره دربایستن انسان را دربرگیرنده می شود. درباره ویژگان گرده گل همین بس که این محصول زنبور عسل سرشار از پروتئین ها (حدود ۴۰ درصد پروتئین)، اسید آمینه های آزاد و ویتامین ها از آنگونه B-complex و اسید فولیک است.

جمع آوری گرده گل

زنبور عسل، گرده گل و مونث چسبناک اگلوتینات را برای پر کردن سبد گرده با استفاده از پاهای عقب خویش جمع‌آوری می‌کند تا گرده گل زنبور عسل بسازد. این پروسه دربرگیرنده مرطوب‌سازی گل‌ها بوسیله ترشحات دهانی زبان است و شکل‌گیری حبه گرده گل و چسبیدن آن به سبدهای گزیده تر را میسر می‌سازد.

زنبورداران از تله‌های گرده گل در ورودی کندوها، جهت جمع‌آوری گرده گل خام بهره‌گیری می‌کنند، که جمع‌آوری گرده زنبور برای کاربردهای تجاری احتمالی را آسان‌تر می‌کند. ترکیبات مغذی مختلف گرده گل، باعث برپایی ویژگان درمانی ارزشمند متفاوتی می‌شوند. گرده گل از زمان‌های قدیم، بطور مفصل به عنوان عامل خفته برای کاربردهای درمانی یا تغذیه‌ای شناخته می‌شود. تحقیقات اسبق پرتو می‌دهند که زنان دوران باستان که آن را در رژیم غذایی خویش گنجانده بودند، سالم، قشنگ و قوی باقی مانده‌اند.

لازم است بدانید که برای جمع آوری حدود یک قاشق چای خوری گرده گل، یک زنبور عسل به مدت یومیه هشت ساعت در درازا یک ماه پیشه دردسر می کشد. پودر گرده گل بیش از دو میلیون دانه گرده گل دارد و یک قاشق چای خوری آن حاوی بیش از دو میلیارد و نیمه دانه گرده گل است.

ترکیبات گرده گل

ترکیب کیمیایی گرده گل با توجه به عامل‌های مختلفی از دسته منشأ گیاهی، نوع زنبور جمع‌آوری کننده، و منشأ جغرافیایی آن، با یکدیگر تفاوت دارد. تحلیل گرده‌شناسی، بهترین روش برای معرفی منشأ گیاهی گرده زنبور است. اخیراً، طیف وسیعی از فرآورده‌های زنبور بصورت حبه‌ای، قرص، آبنبات چوبی، مایعات خوراکی و تونیک‌ها برای مصرف انسان فرآوری شده‌اند. شیوه‌ها و روش‌های درمان یافته جهت نمایه‌سازی جامع ترکیب گرده گل با منشأ گیاهی متفاوت، جهت فهم تنوع آن‌ها از لحاظ تفاوت مواد مغذی در منابع گیاهی گوناگون و در ضمن فعالیت‌های زیستی خفته که برای سلامت انسان مفید هستند، ضروری است. اخیراً، شیوه‌های ویژه همانند رنگ‌نگاری گازی (GC)، رنگ‌نگاری مایع (LC)، طیف‌سنجی جرمی رنگ‌نگاری گازی (GC-MS)، رنگ‌نگاری مایع به به اتفاق طیف‌سنجی جرمی (LC-MS) و طیف‌سنجی جرمی با وضوح بالا، جهت تحلیل ترکیبات آن به هدف تسهیل کنترل کیفیت، نمایه‌سازی مواد مغذی و در ضمن بررسی مکانیزم‌های سوخت و ساز و فعالیت زیستی مورد کاربرد پیمان گرفته‌اند.

مواد مغذی گرده گل

کربوهیدرات‌ها

کربوهیدرات‌ها گروه اصلی مواد تشکیل دهنده هستند و نزدیک ۴۰ الی ۸۵ درصد گرده گل خشک را تشکیل می‌دهند. فراوان‌ترین کربوهیدرات نسبت به دیگر کربوهیدرات‌های گرده گل، فروکتوز، و سپس گلوکز و ساکارز هستند.

اولیگوساکاریدها و پلی‌ساکاریدها نیز اجزای ساختن دهنده بسیار مهمی تو گرده گل هستند که به تنظیم عملکردهای بیولوژیک گوناگون کمک می‌کنند. بعلاوه، این مواد برپایی دهنده، به عنوان شاخص‌های مشخصه‌ای برای تشخیص منشأ گیاهی گرده گل هستند. اگرچه، به دلیل ماهیت آب‌گریزی بالا، وزن مولکولی بسیار و قطبیت بسیار مشابه آن‌ها در وسط قندها،  شناسایی آن‌ها هم از طریق طریق GC و هم شیوه رنگ‌نگاری مایع با عملکرد بالا (HPLC)، پیشه کاستی است.

پروتئین و آمینواسیدها

دومین ماده فراوان تشکیل دهنده گرده گل، پروتئین‌ها هستند که به به اتفاق ۲۰ آمینو اسید اساسی، نزدیک ۱۴ الی ۳۰ درصد آن خشک را ساختن می‌دهند. آمینواسیدهایی مشابه پرولین، اسید گلوتامیک، و اسید آسپارتیک، آمینو اسیدهای اصلی هستند، هرچند، ترکیبات و مقادیر آمینو اسیدها در میان نمونه‌های مختلف گرده گل توسط آمده از منشأهای گیاهی و جغرافیایی مختلف، با یکدیگر متفاوت هستند. سطوح بالای پروتئین‌ها و آمینواسیدها مایه می‌شوند تا گرده گل، غذا حیوانی بسیار عالی بوده و تغذیه انسان را ارتقا دهند.

چربی‌ها

مطالعات اسبق درباره مقدار همه چربی‌های گرده گل جمع‌آوری شده بوسیله زنبور عسل، مقدار ۱ تا ۱۰ درصد در گرده گل خشک را نشان عدل و روش‌های GC و GC-MS برای تجزیه و تحلیل اسیدهای چرب مورد کاربرد قرار گرفتند. تعداد کل ۲۰ اسید چرب در گرده گل یافت شد؛ بعلاوه، محققان رابطه بین توزیع اسیدهای چرب و منشأ گیاهی آن را اثبات کردند. اگرچه، به علت ساختارهای پیچیده چربی و ایزومرهای مختلف چربی، معرفی گروه‌های سایر چربی از دسته فسفولیپیدها و اسفینگولیپیدها با استفاده از طریق حاضر، پیشه دشواری است.

ویتامین‌ها

گرده گل سرشار از ویتامین، بخصوص ویتامین‌های گروه B است. ویتامین B3 با نیکوتینامید و نیاسین، جزء ساختن دهنده اصلی در میان ویتامین‌های گروه B است، که نشانه دهنده مکمل غذایی خوب در مقابل پلاگر می‌شود. بعلاوه، ویتامین A، به عنوان یک آنتی‌اکسیدان عالی، تقریباً به مقدار ۵/۱ میلی‌گرم در هر ۱۰۰ گرم گرده گل خشک وجود دارد. گرده گل وانگهی در بر گیرنده ویتامین E و مقادیر جزئی ویتامین C است. همچنین، دوگانگی مقدار ویتامین‌ها بین گونه‌های مختلف گرده گل، می‌تواند اثر دهنده تفاوت منشأهای گیاهی این گرده‌های گل باشد.

مواد معدنی

گرده گل در بر گیرنده ریزمغذی‌های غنی مانند پتاسیم (K)، سدیم (Na)، کلسیم (Ca)، منیزیم (Mg)، فسفر (P)، روی (Zn)، آهن (Fe)، مس (Cu)، و منگنز (Mn) است، و مکمل مناسبی برای کمبودهای تغذیه‌ای انسان می‌باشد. گرده گل از منشأهای گیاهی مختلف، با پروا به انواع و مقادیر مواد معدنی مختلف آن‌ها دسته‌بندی می‌شود. از این رو، مواد معدنی موجود در آن، شدنی است نه تنها به عنوان مکمل در رژیم غذایی کاربرد شوند، بلکه می‌توانند نشانگرهای مشخصه‌ای برای معرفی منشأهای گیاهی و بررسی کیفیت گرده گل باشند.

کاروتنوئیدها

کاروتنوئیدها گروه متنوعی از پلین‌هایی با رنگ‌های زرد الی قرمز هستند که مسئول رنگ بسیاری از محصولات کشاورزی گیاهی می‌باشند و نقش مهمی در سلامت انسان بازی می‌کنند. بتاکاروتن، به ویتامین A تبدیل می‌شود، که ریسک ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی-عروقی را کاهش می‌دهد. محققان دریافتند که مقدار بتاکاروتن، در نمونه‌های گرده گل رومانیایی، نسبت به نمونه‌های برزیلی، بسیار پایین هستند. بر اساس این تحقیق، مقادیر کل کاروتن، به علت اختلافات آب و هوایی و منشأ گیاهی گرده گل، تفاوت گسترده‌ای دارند.

پلی‌فنول‌ها

پلی‌فنول‌ها متابولیت‌های فرعی هستند و معمولاً در مراقبت در مساوی تابش فرابنفش (UV) یا تازش عوامل بیماری‌زا دخالت دارند. آنزیم‌های گیاهی ویژه‌ای وجود دارند که به مسیرهای سنتز زیستی پلی‌فنولی کمک می‌کنند. برخی پلی‌فنول‌های موجود در آن، نقش مهمی در درازا رویش گرده گل ایفا کرده و رشد لوله‌های آن را تقویت می‌کنند و بر پای بست، منشأ گیاهی نیز با یکدیگر متفاوت هستند.

پلی‌فنول‌ها، با توجه به ساختارهای شیمیایی‌شان، به دو گروه فلاوونوئیدها (فلاوونوئیدهای گلیکوزیلاته شده و گلیکوزیلاته نشده) و اسیدهای فنولی تقسیم می‌شوند. ۱۴ اسید فنولی مختلف شامل اسید گالیک، اسید فرولیک، اسید کافئیک، اسید وانیلیک، اسید سیرینژیک، اسید بنزوئیک، اسید کلروژنیک، اسید پروتوکاتئویک، اسیک ترتسینامیک و اسید کوماریک هستی دارند. ۲۰ فلاوونوئید دربرگیرنده ۱۳ ۱۳ فلاوونوئید گلیکوزیلاته نشده همانند کوئرستین، ایزورامنتین، نارینژنین، هسپرتین، کامفرول، کاتچین، اپی‌کاتچین، لوتئولین و اپی‌ژنین، و ۷ فلاوونوئید گلیکوزیلاته، شناسایی شده و بصورت نمونه‌های متنوع گرده گل تعیین مقدار شده‌اند که از لحاظ منشأهای گیاهی و جغرافیایی با یکدیگر متفاوت هستند.

همچنین، حدود ۳۰ فلاوونوئید گلیکوزیلاته در نمونه‌های گرده گل جمع‌آوری شده بدست زنبورهای عسل معرفی شده‌اند، هرچند مقادیر آن‌ها تعیین نشده است.

خواص تغذیه‌ای

مصرف گرده گل به عنوان بهترین مکمل تغذیه‌ای پیشنهاد شده و اثرات مفیدی بر سلامت انسان از خویش اثر می‌دهد. این ماده، ارزش غذایی مناسبی دارد که با سوخت و ساز در سطح مولکولی همراه بوده و عملکردهای بیوشیمیایی مشخصی را تنظیم می‌کند. یک رژیم غذایی همراه با گرده گل سرشار از مواد مغذی، برای کودکان کم اشتها و بیماران دچار به سوءتغذیه زیاد جالب توجه است. مصرف منظم گرده گل، بهبوددهنده واکنش‌های شدید در حین شیمی‌درمانی و رادیودرمانی است. همچنین، گرده گل برای افراد تحت تکاپو روانی و جسمی شدید نیز مفید است. مطالعات نشانه دادند که یک رژیم غذایی با مکمل گرده گل، ماهیچه‌های تقویت نموده و وضعیت تن انسان را درمان می‌دهد.

اثرات بیولوژیک گرده گل بر سلامت انسان

گرده گل حاوی گونه ها متابولیت‌های اصلی و فرعی است که دارای ویژگان درمانی مانند خواص آنتی‌اکسیدانی، ضدباکتریایی، ضدالتهابی، ضدسرطانی و ضدحساسیت است و می‌توان عملکرد بدن را تنظیم نماید.

فعالیت آنتی‌اکسیدانی

گونه‌های اکسیژن واکنش‌پذیر (RO) که بطور عمده در سیستم‌های بیولوژیک یافت می‌شوند، در بازتاب به استرس، کهولت و ابتلا به سرطان دخالت دارند. رادیکال‌های آزاد اضافی، بسهولت مایه آسیب و مرگ سلولی شده و به ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها مانند بیماری‌های قلبی-عروقی، عروق مغزی، پارکینسون و سرطان منجر می‌شوند. مطالعات درباره آنتی‌اکسیدان در بدن موجودات زنده، درباره عصاره‌های اتانولی و متانولی گرده گل، فعالیت‌های مهار پراکسیداسیون چربی و حذف رادیکال‌های آزاد را نشانه دادند. بنابراین، گرده گل با خاصیت آنتی‌اکسیدانی عالی خود، برای سلامت انسان اهمیت چشمگیری دارد.

فلاوونوئیدها، از راه زدودن زنجیره رادیکال‌های آزاد از اتم‌های هیدروژن گروه‌های هیدروکسیل فنولی، فرآیند اکسیداسیون را متوقف می‌کنند. بعلاوه، فلزات زهری را نیز می‌توان بوسیله پیوند یون‌های فلزی با فلاوونوئیدها، از تن دفع نمود. بنابراین، اثبات شده است که فلاوونوئیدها، جهان موثری در مقابل مواد مسموم کننده DNA و مواد سرطان‌زا هستند.

فعالیت ضدمیکروبی

تحقیقات اسبق درباره خواص ضدمیکروبی عصاره‌های اتانولی و متانولی گرده گل، اثرات ضدمیکروبی نیرومند آن بر گونه‌های باکتریایی مختلف را اثر داده‌اند. همچنین، این عصاره‌ها اثرات ضدقارچی بر گونه‌های متفاوت قارچ‌ها و مخمرهای میکروسکوپی را نیز از خویش پرتو داده‌ا‌ند.

بعلاوه، محققان دریافته‌اند که عملکردهای چربی‌دوستی گرده گل توسط آمده از سه گیاه مختلف، می‌توانند از رشد باکتری‌های گرام مثبت مختلف بازداری نمایند. خواص ضدمیکروبی و ضدقارچی گرده گل، به ترتیب، به پیشگیری و بهبود عفونت‌های باکتریایی و قارچی کمک می‌کنند.

فعالیت ضدالتهابی

تحقیقات اسبق پرتو می‌دهند که گرده گل، به انگیزه ترکیبات پلی‌فنولی فراوان خود، بخصوص عصاره‌های اتانولی گرده گل توسط آمده از گونه‌های گیاهی سرشار از پلی‌فنول‌ها، حاوی ویژگی ضدالتهابی است. در ضمن مشخص شده است که عصاره‌های اتانولی گرده گل گونه سیستوس، که در اسپانیا جمع‌آوری شده است، آماس پای عقب برآمده از کاراجینان در موش‌های آزمایشگاهی را متوقف کرده است. محققان دیگر پرتو دادند که عصاره‌های اتانولی گرده گل اتیوم پلانتاژنیوم، از طریق تفریق تولید NO و پروستوگلاندین‌ها در ماکروفاژهای موشی برآمده از لیپوپلی‌ساکارید، ویژگان ضدالتهابی از خود نشان داده‌اند.

خاصیت ضدسرطانی

تحقیقات پیشین، خواص ضدسرطانی گرده گل را نشان داده‌اند. با توجه به این تحقیقات، پلی‌ساکاریدهای جدا شده از گرده گل براسیکا ناپوس، رشد تومور بدخیم ۱۸۰ و B16 در موش‌های دچار به سرطان پوست را متوقف کرده‌اند، و در ضمن پلی‌ساکاریدهای توسط آمده از گرده گل رزا روگوسا، اثرات ضدتکثیری قابل توجهی در سلول‌های سرطان کولون را اثر دادند. محققان دیگری نیز دسته استروئیدی عصاره‌های کلروفرم گرده گل براسیکا کمپستریس را خالص‌سازی کردند که ویژگان ضدسرطانی در روبرو سرطان پروستات از خود به نمایش گذاشت. همچنین گزارش شده است که مصرف گرده گل، میزان افزایش سلول‌های بافتی پروستات را تفریق دیتا است.

فعالیت ضدحساسیت و واکنش ایمنی

درمان بوسیله عصاره‌های سرشار از ترکیبات فنولی گرده گل می‌توان از بروز حساسیت ممانعت کند. محققان دریافتند که عصاره‌های فنولی آن، از طریق تفریق سطوح ایمونوگلوبولین (IgE) و ایمونوگلوبولین (IgG1)  و وانگهی مهار انتقال لکوسیت در شستشوی ریوی-نایژه‌ای، از واکنش‌های آلرژیک برآمده از اوآلبومین در موش‌های آزمایشگاهی بازدارندگی می‌کند. محققان دیگری گزارش کرده‌اند که گرده گل توسط آمده از یونجه و شبدر قرمز، از طریق بازداری از فسفری شدن تیروسین پروتئین، تجمع سلول‌های قلیاخواه را کاهش می‌دهد. آن‌ها در ضمن نشان دادند که تقسیم محلول در چربی گرده گل، تکاپو ضدحساسیت از خود نشانه دیتا است. وانگهی مشخص شده است که عصاره‌های هیدرومتانولی آن اکیوم پلانتاژینیوم (حاوی فلاوونوئیدها، اسیدهای چرب و اسیدهای عالی)، انتشار بتا-هگزاسامینیداز در سلول‌های سرطان خون بازوفیلی در موش‌ها را مهار کرده است. این مطالعات، توان بالای گرده گل در ممانعت از حساسیت و تنظیم سیستم ایمنی بدن را پرتو می‌دهند. اگرچه، عصاره‌های آن و مکانیزم‌های پایه آن‌ها بین کار و جنبش ضدحساسیت و واکنش‌های ایمنی، باید اغلب باره رسیدگی قرار بگیرند.

اثرات محافظت از قلب

گرده زنبور دارای کار و جنبش کاهنده چربی خون از راه کاهش مقدار کلسترول، تری‌اسیل‌گلیسرول و چربی‌های کل در تن است، که برای شفا بیماری‌های قلبی-عروقی سودمند هستند. مصرف منظم گرده گل، بطور قابل ملاحظه‌ای از گردهمایی پلاکت‌ها و برپایی پلاک‌های مسدودکننده سرخرگ‌ها (تصلب شرایین) ممانعت می‌کند. محققان نشان دادند که این فعالیت‌های گرده گل، با سطوح اسیدهای چرب امگا ۳، مانند اسید آلفا-لینولنیک، پیوسته هستند که به عنوان پیش‌ساز پروستاگلاندین-۳ و نوعی مهارکننده تجمع پلاکت‌ها عمل می‌کند.

اثرات محافظت از کبد

مطالعات بر روی بدن موجودات زنده اثر دادند که گرده گل، عملکرد کبدی را ارتقا دیتا و مصرف گرده گل، از راه تفریق آنزیم‌های شاخص (مانند آلانین، ترنسامیناز، آسپارتات ترنسامیناز و فسفاتاز اسید) و بیلیروبین در خون، جگر را سم‌زدایی کرده است. در ضمن گزارش شده است که عصاره‌های متانولی گرده گل شیساندرا چیننسیس، اثرات محافظت از کبد از خود بجای گذاشته است. تکاپو محافظتی گرده گل از کبد، به انگیزه وجود پلی‌فنول‌ها (اسیدهای فنولی و فلاوونوئیدها) می‌باشد. بنابراین، مصرف گرده گل به عنوان عاملی برای مقابله با بیماری‌های حاد و مزمن جگر رهنمود شده است.

ایمنی

مطالعات کمی بر نگرانی‌های عمومی درباره ایمنی مصرف خوراکی گرده گل تمرکز داشته و به آن پرداخته‌اند. آیا گرده گل باعث واکنش‌های آلرژیک در انسان می‌شود؟ برای پاسخ به این پرسش، تحقیقات زیادی گرده گل را باره بررسی پیمان داده‌اند.

محققان دریافته‌اند که گرده گل حاوی برخی دانه‌های گرده باددوست است که واکنش‌های آلرژیک کمی در بیماران بدون نشان را پرتو داده‌اند. همچنین مشخص شده است که گرده گل‌های تیره کاسنیان، به عنوان محتمل‌ترین منبع برپایی حساسیت، بعد از مصرف خوراکی ممکن است باعث بروز واکنش‌های شدیدی شوند. پژوهش دیگری گزارش کرده است که برخی عامل‌های حساسیت‌زای گرده‌های هوابرد توسط آمده از گیاه غان، زیتون، سرو، علف‌ها و خزه‌های مختلف، باعث برپایی ریسک واکنش‌های آنافیلاکتیک می‌شوند.

بر اساس این تحقیقات، ترکیب عوامل حساسیت‌های هوابرد با گرده گل، عامل اصلی ریسک ابتلا به حساسیت می‌باشد. از این رو، تقویت روند مهار کیفیت برای ایمنی گرده گل، بسیار ضروری است.

محققان اثبات کردند که هیچ رابطه مستقیمی بین حساسیت به سم زنبور عسل و حساسیت به محصولات زنبور هستی ندارد، اگرچه بیماران حائز حساسیت نسبت به زهر زنبور عسل، ممکن است به بعضی سایر از محصولات زنبور نیز حساسیت داشته باشند. بنابراین، حساسیت نسبت به زهر زنبور عسل، علت نکوداشتن برای پرهیز از مصرف محصولات زنبور نیست اگرچه، تمام فرآورده‌های گرده گل حساسیت‌زا نیستند. حتی راه هایی وجود دارد که شفا حساسیت با گرده گل نیز شدنی است

بعلاوه، برخی گونه ها آلودگی‌ها، مانند فلزات وزین سمی، قارچ‌ها و سم قارچ در گرده زنبور شناسایی شده‌اند که باعث برپایی ریسک‌های جدی برای سلامت انسان می‌شوند. گرده گل جمع‌آوری شده از گیاهان، در معرض عوامل محیطی نظیر خاک، آب و رسوب‌گذاری آلودگی‌های انسانی در محل رشد گیاه پیمان می‌گیرد. مقادیر تجمع فلزات وزین سمی در گرده گل، عمدتاً به میزان آلودگی‌های محیطی ارتباط دارد. مطالعات پیشین، وجود فلزات وزین (نظیر آرسنیک (As)، سرب (Pb)، کادمیوم (Cd) و جیوه (Hg)) در گرده گل توسط آمده از نواحی گوناگون را گزارش کرده‌اند. به قصد مهار ایمنی گرده گل، محصولات زنبور باید شاخص حداکثر مقدار مانده (MRL) را حفظ نمایند. مقادیر پیشنهادی برای Pb و Cd در گرده گل، باید به ترتیب کمتر از ۵/۰ و ۰۳/۰ میلی‌گرم در هر کیلوگرم باشد. بعلاوه، خاصیت سرشار از مواد مغذی گرده گل، ممکن است باعث رشد انواع میکروارگانیزم‌ها شود، فرآیندهای مشخص از آنگونه جمع‌آوری، انتقال و ذخیره، عامل‌های معمول جهت مهار رشد قارچ در آن‌ها هستند. قرار دریافت در معرض نم بالا، رشد قارچ (کپک‌های تولید کننده سم قارچی، مانند اوکراتوکسین‌ها و آفلاتوکسین‌ها) در حین جمع‌آوری گرده گل در فصول شکوفه‌دهی را افزایش می‌دهد.

 مضرات مصرف گرده گل

گرده گل با توجه به ویژگان زیادی که دارد  نزدیک  عاری از هر نوع ضرر برای بدن است اما در مصرف آن موارد زیر باید رعایت شود

۱- افراد دچار به آسم و تنگی نفس این ماده را باید تحت نظر پزشک مصرف کنند و از مصرف خودسرانه خودداری کنند.

۲- در مواردی که کسان به این مونث حساسیت دارند باید از مصرف آن صرف نظر کنند.

۳- جهت تقویت بیشتر پایگاه داده گونه‌های گوناگون گرده گل، و در ضمن مهار بهتر کیفیت و ایمنی آن، شناسایی گونه‌ها، از آنگونه منشأهای گیاهی و جغرافیایی آن‌ها الزامی است.

۴- تحقیق در ارتباط با مسیرها و مکانیزم‌های متابولیک بسیاری از کارواژه و انفعالات بیولوژیکی، برای تعیین تکاپو زیستی گرده گل در تنظیم عملکردهای بدن و مقاومت در مساوی بیماری‌ها خاص، لازم است. در نهایت، تسریع تبدیل دیدگاه‌های علمی به آزمایش ها بالینی و افزایش تنوع محصولات گرده گل، نقش‌های مهمی در ارتقای پیشرفت‌های آتی گرده گل ایفا می‌کنند.

ahoota.com

خواص گشنیز و مضرات مصرف گیاه گشنیز

گشنیز گیاه خوش عطری است که در سراسر دانشمند به‌شکل‌های برگ،ساقه و تخم گشنیز کاربرد می‌شود. گشنیز به‌واسطه داشتن ویتامین ها و مواد معدنی فراوان سرشار از ویژگان درمانی است. فواید گشنیز به‌قدری زیاد است که فرنام گیاه معجزه‌آسا را به آن داده‌اند. گشنیز برای کاهش کلسترول، شفا التهاب و مشکلات پوستی و تنظیم اختناق خون کاربرد دارد. در این نوشتار شما را با ویژگان گشنیز، این سبزی درمانی و همه‌فن‌حریف آشنا خواهیم کرد.

گشنیز چیست؟

گشنیز گیاهی است که به‌طور گسترده در عالم به‌عنوان ادویه و چاشنی یا برای تزئین بشقاب خوراک متعلق به بهره‌گیری می‌شود. نام علمی آن، کوریاندروم ساتیوُم ال (Coriandrum sativum L) است. برگ‌های گشنیز عطر خوش و آشنایی دارند و معمولا به‌صورت خام یا خشک‌شده در آشپزی کاربرد می‌شوند.

ارزش تغذیه‌ای گشنیز

نباید فکر کنید که گشنیز فقط برای تزیین غذاها استعمال دارد. اکثر مردم نمی‌دانند گشنیز حائز ۱۱ ماده از روغن‌های اسانسی، ۶ گونه اسید (شامل آسکوربیک اسید یا همان ویتامین C)، مواد معدنی و ویتامین‌هایی است که هرکدام از آنها خواص بسیاری دارند و به انگیزه همین ناآگاهی بعد از اینکه غذایشان را گرایش کردند برگ‌های گشنیزی را که برای تزیین غذا از آن بهره‌گیری شده بود درون سطل آشغال می‌ریزند.

خواص گشنیز

مصارف درمانی گشنیز به شرح زیر است: